کتاب تربیت سلوکی در کتاب و سنت اثر اقای حسین روحانینژاد منتشر شده سازمان انتشارات پژوهشگاه فرهنگ و اندیشه اسلامی می باشد.
سلوک توجه قلبی به خداست و حقیقتش سفر باطنی است؛ سفر از جهل به معرفت، از ناسوت به لاهوت، از انانیت به عبودیت، از کثرت به وحدت و از خود به خداست.
مسئله اصلی کتاب تربیت سلوکی در کتاب و سنت ، شیوه تربیت سلوکی در کتاب و سنت است. در این مسئله، عمدتا مباحث مربوط به حوزه ارتباط انسان با خدا و پرورش جنبههای معنوی، عرفانی و روحی او مطرح است . مراد از شیوه تر بیت سلوکی در کتاب و سنت، راه، روش و سبک تربیت سلوک معنوی و عرفانی و نحوه ارتباط انسان با خدا و پرورش جنبههای معنوی و عرفانی انسان از منظر قرآن، پیامبر(ص) و اهلبیت(ع) است؛ بنابراین گرانیگاه این پژوهش، کشف شیوه تربیت سلوکی از منظر کتاب و سنت است.
ریاضت محوری و مخالفت با نفس
منظور از ریاضت، تحمل ریاضتهای شاق و برگرفته از ادیان و مکاتب دیگر نیست، خود شریعت، نوعی ریاضت است. اینکه نفس را به چه چیزهایی باید ریاضت داد، موارد متعددی در روایات مطرح شده است که از آنها به عنوان راهکارهای ریاضت میتوان تعبیر کرد و در ادامه به برخی از آنها اشاره میکنیم.
راهکار ریاضت نفس به تقوا
علی(ع) بر ریاضت نفس به وسیله تقوا تاکید میفرماید و آن را مایه امان در روز محشر میداند: و من نفس خود را با پرهیزکاری میپرورانم تا در روزی که پربیمترین روزهاستف در حالی که در امان است به عرصه محشر اید و بر کرانههای لغزشگاه پایدار بماند و اگر میخواستم میدانستم چگونه عسل پالوده و مغز گندم و بافته ابریشم را به کار برم، لیکن هرگز هوای من بر من چیره نخواهد گردید و حرص مرا به گزیدن خوراکها نخواهد کشید.
از منظر حضرت علی(ع) یکی از خصوصیات پیروان اهلبیت عصمت و طهارت(ع) نیز ریاضت و مخالفت با نفس است.
از دیدگاه آن بزرگوار؛ تنپروری و تبعیت از هواها و خواستههای نفس، خدمت به نفس نیست؛ بلکه خیانت به آن است.