کتاب «من و ما: رابطه انسان و جامعه» اثری از سیدحسین شرفالدین است که به همت انتشارات کانون اندیشه جوان به چاپ رسیده است.
ادیان الهی بویژه اسلام به اقتضای رسالت خویش، سعی وافری در بسترسازی جهت ایجاد یک حیات طیبه این جهانی و ساماندهی به زندگی انسان در عرصههای مختلف فردی و اجتماعی، مبذول داشتهاند. این دین کامل مجموعه بسیار ارزشمندی از تعالیم هستیشناختی، ارزششناختی، معرفتشناختی و... را فراروی انسان و جوامع انسانی نهاده است. آیا و روایات (در رتبه اول) و دعاها و نیایشهای معصومان (در رتبه بعد) از منابع اصیل اخذ معارف اسلامیاند. کتب ادعیه برخلاف تلقی غالب، یکی ازمنابع غنی (در رتبه بعد از قرآن و روایات) برای استنباط خطوط عام فرهنگ دینی و جهانبینی و ایدئولوژی اسلام شمرده میشوند. کتاب گرانسنگ صحیفه سجادیه به شیوهای تقریباً منحصربهفرد، شمهای از این معارف و تعالیم هدایتگر را به زبان دعا و نیایش در خود جای داده است. کتاب «من و ما: رابطه انسان و جامعه» درصدد است تا به اقتضای فرصت و مجال، رئوس کلی رهنمودهای اجتماعی امام سجاد(ع) را از منابع منسوب (صحیفه، رساله حقوق، مناجات خمسه عشر، سایر ادعیه غیرموجود در صحیفه و روایات منقول) استخراج، دستهبندی، و بقدر وسع و بضاعت علمی خویش تحلیل و تفسیر نماید.
شهید مطهری در نسبت میان فرد و جامعه بر این باور است که اگر شما از یک فرد انسانی، مکتسباتش از جامعه (یعنی زبانش، افکارش، علم و دانشش، احساساتش، قضاوتهایش) را بگیرید، فقط یک تن یعنی یک جسم و یک اندام باقی میماند. شک ندارد که این جسم و اندام مخلوق طبیعت است نه جامعه؛ ولی شخصیت فرد (یعنی اینکه این شخصی الان یک «من» خاص و یک شخصیت خاص دارد) یک پدیده اجتماعی است. شخصیت فرد ساخته جامعه است؛ از اینرو، هم جامعه فرد را میسازد و هم فرد جامعه را، یعنی جامعه فرد را میسازد و فرد نیز به اعتبار شخصیت اجتماعیاش، افراد دیگری را که جامعه از آنها تشکیل شده است، میسازد.