کتاب اینترنت پاسخ مسئله نیست! pdf

آندرو کین در کتاب اینترنت پاسخ مسئله نیست!، با گردآوری تحقیقات بسیاری از کارشناسان، توضیح می دهد که چرا اینترنت نمی تواند پاسخگوی همه ی چالش ها و مسائل زندگی روزمره ی ما باشد.

اینترنت، بدان شکلی که مبلغانش وعده داده بودند، بنا بود جهانی بازتر، آزادتر و تساوی طلب تر ایجاد کند. اما امروزه، همچنان که گستره ی اینترنت وسیع تر می شود و همه چیز و همه کس را در این سیاره به هم مرتبط می کند، بر همگان آشکار می گردد که این امر امیدی واهی بیش نبوده است. جامعه ی امروز بیشتر به اثرات مثبت اینترنت نظر دارد و از اثرات منفی آن بر روان، اقتصاد و فرهنگ بشری غافل مانده است.

هرچه ما بیشتر از شبکه ی دیجیتال معاصر استفاده کنیم، سود و ارزش اقتصادی کمتری برایمان به ارمغان می آورد. به جای ترویج عدالت اقتصادی، دلیل اصلی افزایش رو به رشد شکاف اقتصادی شده است. به جای اینکه ما را ثروتمندتر کند، توزیع ثروت را در نظام سرمایه داری اقتصاد شبکه ای نوین به گونه ای رقم زده است که همواره ما را فقیرتر می کند. به جای ایجاد شغل های جدید، عامل اصلی بحران بیکاری ساختاری ماست.

به باور آندرو کین (Andrew Keen)، نویسنده ی کتاب، شبکه ی دیجیتال به جای ترویج عدالت اقتصادی، دلیل اصلی افزایش رو به رشد شکاف اقتصادی بین فقیر و پولدار و همچنین از بین رفتن طبقه ی متوسط شده است. این در هم گسیختگی دیجیتالی عامل اصلی بحران بیکاری است و به جای ایجاد فضای رقابتی بیشتر، انحصار طلبان بی نهایت قدرتمندی چون گوگل و آمازون را پدید آورده است.

او در کتاب اینترنت پاسخ مسئله نیست! (The Internet Is Not the Answer)، به این پرداخته است که چگونه اینترنت در حال تغییر دادن جهان شده و این تغییر چه عواقبی دارد و داشته؟ در ادامه نیز راهکارهایی ارائه شده که چه کارهایی می توانیم انجام دهیم که ایجاد تغییر در جامعه سبب شوک های ناخوشایند و غیر منتظره نشود.

در بخشی از اینترنت پاسخ مسئله نیست! می خوانیم:

تجلی و درک ناگهانی من از تأثیر فاجعه بار اینترنت بر روی فرهنگ به طور بسیار دقیقی مستند شده است. در پاییز سال 2005، من به یک رویداد آخر هفته ای به نام کمپ دوستداران ارایلی دعوت شده بودم. همان گونه که پیش از این نیز گفته ام این کمپ به تیم ارایلی با همان «چگونه شکست خوردم» معروفش تعلق دارد، کسی که صاحب و اجرا کننده ی رفتار های پرسوده وب 2.0 است و در حال حاضر، به گفته ی پروفایل متواضعانه ی توییترش «دارد به شکوفایی آینده کمک می کند». کمپ دوستداران ارایلی پارتی شبانه ی سالانه ی ارایلی است که در آن این غول رسانه ای چند صد خوره ی کامپیوتر مشهور و برجسته را دور هم جمع می کند تا آخر هفته را در زمین های خوش منظره ی او در سونومای کالیفرنیا، این مهد شراب، به جشن گرفتن برای اینکه اینترنت چگونه دارد به طور رادیکالی دنیارا مختل می کند، بپردازند.

همان گونه که مایکل بریچ باتری را یک ناکلوپ معرفی کرد، کمپ دوستان ارایلی نیز خودش را یک «کنفرانس ناکنفرانس» توصیف می کند - یک رویداد ایده آل برای نانخبگان وب. در عمل، این به این معنی بود که کمپ یک رویداد کاملا بدون ساختار بود که موضوع یکنواخت و تکراری اش توسط شرکت کنندگان خود بزرگ بینش تعیین می شد. همانند اینترنت، تنها قانون کمپ این بود که هیچ قانونی وجود ندارد. هرکسی می توانست راجع به هر چیزی که می خواهد سخنرانی کند و درست مانند فرهنگ اتاق اکوی اینترنت، این ناکنفرانس باعث ایجاد یک هم صدایی فکری گوش خراش شد.