کتاب رقص با طوفان pdf

... چند بار قی کرد، کف آبِ قی را بر زمین پاشاند. آن گاه گویی آرامش یافته باشد، به دیوار آجری تکیه داد. خورشید خبری نبود. ابر یک پارچه ای آسمان را پوشانده بود. درمانده روی زمین پهن شد و به تلخی دستی روی شکمش کشید. به اطراف نگاهی انداخت. کنار بوته ی خشک خاری، ریگ درشتی یافت. آن را برداشت.
از خنکای شامگاهیِ پوست خال خالی ِ ریگ احساس لذت کرد. به درستی نمی دانست که با آن چه می خواهد بکند. گونه های گل انداخته اش، داغِ تبی بود انگار، که در تنش راه گرفته بود. ریگ را به گونه چسباند. جریان ملایم خنکا، التهاب داغ او را نشاند. آن را به گونه اش محکم فشار داد. پس از مدتی، ریگ نیز داغ شد. دستی به گونه هاش کشید. پلک هاش را لمس کرد. حضور مرطوب اشک گرمی مژه ی بلندش را خیس کرد. پلک هایش از تلاطم پنهان اشک می سوخت. می دانست پشت این پلکِ افتاده، اشکی نشسته که شروع طولانی گریه ای است که در این چند ماه، گم کرده بود...
«مرمر» لحظات زندگی اش را با این آرزو سپید می کند که روزی با سپیدای لباس عروسی به خانه ی بخت خواهد رفت؛ اما در غروبی که هوا از بوی فاجعه سنگین شده بود، معصومیتِ خواب های دخترانه اش با یورش ددمنشانه ی دشمن به یغما می رود...
پس از چندی احساس می کند که ناخواسته باردار کودکی است که از آنِ دشمن است. در اندیشه ی از میان بردن وی برمی آید اما ناگهان احساس مادرانه ای از گُم گوشه ی وجودش سر برمی آورد. در چارراهی بلاتکلیف، درمانده چشم به فردایی مه آلود می دوزد اگر روزی پدر، برادر و طایفه از این فاجعه بویی ببرند چه پیش خواهد آمد؟ اگر مردی که صمیمانه دوستش دارد از این راز آگاه شود چه حادثه ای رقم خواهد خورد؟ او خیره ی فردایی که شاید نخواهد آمد در انتظار مرگی است که سایه ی تیره اش را بر او گسترده است...


... بی بی، عشق را معجزه ای می دانست که در وجود آدم ها سرگردان است و روزی، شاید همین نزدیکی ها و شاید خیلی دور، آن را خواهند یافت. دست بر سینه کشید. دستش از روی برجستگی سینه پایین لغزید و روی شکمش نشست. انگار توی این تاریکی می خواست معجزه را پیدا کند. با احساس تکانه ای، دستش ثابت ماند.
- یعنی ممکنه همون معجزه ی باشه؟...