کتاب فرهنگ تصویری روستای اردبیلک pdf

معرفی کتاب فرهنگ تصویری روستای اردبیلک 

کتاب فرهنگ تصویری روستای اردبیلک، نوشته خانم صغری بهرامی در حوزه تاریخ و فرهنگ در نشر مداد جادو به چاپ رسیده است. فرهنگ تصویری روستای اردبیلک، کتاب ارزشمندی است که درباره آداب و رسوم منطقه اردبیلک نوشته شده و به مسائلی چون پوشش‌های مردم، زیورآلات، عروسک‌ها، موزه، فعالیت‌های دامپروری، پوشش گیاهی و کتابخانه این روستا پرداخته شده است.  

اردبیلک روستایی از توابع بخش مرکزی شهرستان قزوین در استان قزوین ایران است که در فاصله ۶ کیلومتری شمال شهر قزوین بر روی یک تپه واقع شده‌است. با توجه به آثار باستانی موجود در این روستا، از قبیل قبرها و آثار تمدن که هم‌اکنون تبدیل به تپه‌های باستانی شده‌اند، قدمت سکونت در آن به دوران باستان (ساسانی و قبل از آن) برمی‌گردد. سکونت‌گاه‌های باستانی اردبیلک (ساسانی)، شامل «کَشنین» بالا و «کَشنین» پایین، و سکونت‌گاهی در قسمت شرقی روستا است که در سده‌های اخیر تخریب شده و هم‌اکنون بخشی از باغات سنتی روستا را تشکیل می‌دهد. سکونت‌گاه دوران اسلامی آن همین مکان فعلی روستا است که با توجه به آثار باقی‌مانده از دوره‌های قبل، یک دوره تخریب شده و مجدداً خانه‌های فعلی بر روی برخی از آن‌ها بنا شده‌اند.

اردبیلک دارای سه قنات باستانی بوده که دو رشته آن بر اثر بی‌توجهی افراد از بین رفته، ولی یکی از آن‌ها در فاصله تقریبی یک کیلومتری شمال روستا باقی مانده‌ است، قناتی است که زمان حفر آن مشخص نیست و به «سر چاه‌ها» موسوم است. اردبیلک دارای مناظر طبیعی صخره ای زیبایی است. صخره دو برادران، تشکیل شده از دو صخره مخروطی شکل به ارتفاع بین ۱۵ الی ۲۰ متر، جلوه زیبایی از قدرت خداوند را به تصویر کشیده‌است؛ همچنین صخره‌های جنوب روستا که در فاصله یک کیلومتری روستا قرار دارند. محصولات عمده اردبیلک از قبیل بادام، انگور، گردو و انواع میوه‌جات و حبوبات است. این روستای کوهپایه‌ای در زمستان دارای آب و هوایی سرد، بهار و پاییزی معتدل و تابستان آن نسبتاً خنک و معتدل است. 

گزیده کتاب فرهنگ تصویری روستای اردبیلک 

انسان از ابتدای خلقت لباس بر تن داشته است. گرچه معمولاً فسیلی از لباس باقی نمی‌ماند تا بتوانیم زمان دقیق پوشیدن لباس را مشخص کنیم، اما با تحقیقات متعدد مشخص شده که انسان از حدود ۱۷۰ هزار سال پیش شروع به پوشیدن لباس کرده است. لباس ابتدا نقش حفاظتی داشته، ولی بعداً کاربردهای پیچیده‌تری پیدا کرده است.

ابتدا پوست حیوانات به عنوان لباس استفاده می‌شد و احتمالاً آن را در فصل سرما به دور خود می‌پیچیدند؛ به‌ویژه حیواناتی که پوست کلفت و گرم‌تری داشتند، شکار می‌شدند؛ مثلاً از پوست راسوی بزرگ برای پوشاندن گردن یا آستین استفاده می‌شد.