کتاب دست های بی قرار

عطش شهید کامیاب برای یادگیری، تمامی نداشت. کافی بود بداند کسی بر علمی تسلط دارد. محال بود به راحتی از کنار آن بگذرد. بعد از ماجرای زلزلۀ گناباد در سال ۱۳۴۷ که با آقای خامنه ای آشنا شد و به درجۀ علمی آقا پی برد، به اتفاق حاج آقای فرزانه پیگیر شدند تا جلسۀ تفسیر قرآن را با حضور ایشان راه بیندازند.

جلسه راه افتاد و پنجشنبه جمعه ها و روزهای تعطیل برگزار می شد. به قول خود آقا «کُلُ تعطیلٍ» بود. جلسات اول تعدادمان زیاد نبود؛ اما کم کم آوازۀ آن به گوش طلاب دیگر هم رسید و جمعیت حاضر در جلسه به حدود سیصد نفر رسید.

گاهی برای جلوگیری از آزارهای ساواک و دستگیرشدن مبارزان انقلابی، مجبور می شدیم کلاس را تعطیل کنیم. این جلسات تا سال ۱۳۵۶ و قبل از تبعید آقا به ایرانشهر ادامه داشت.