در زمینه جامعه شناسی سیاسی نهاد متولی دین، یعنـی روحانیت اسـت. وی در این اثر از یکسو در صدد بیان نگرش های متنـوع درونی روحانیت بـه بافت کلی دولت و نیز در مقام تحلیل مهم‌ترین تفسیر و موضع برخـی عالمان دینی در قبال دولت مدرن به ویژه تجربه آن در ایران معاصر از سوی دیگر است.

گزیده کتاب روحانیت و دولت مدرن

مراد از روحانیون سنتی در این پژوهش اشاره به گروهی از عالمان دینی دارد که اساسا در نظرگاه فقهی خود به پدیده دولت توجه نمی کنند یا دلیلی بر تأسیس آن درغیاب امام معصوم(ع) نمی یابند.

این بدین معناست که مفهوم «دولت»نزد آنان،موضوع تحلیل قضایای فقهی به شمار نمی رود و آنان داوری روشنی درباره آن اعم از اینکه دولت قدیم یا جدید باشد؛ ندارند؛ البته این بدین معنا نیست که آنان از «وضعیت بی دولتی» حمایت می ورزند، بلکه بدین معناست که آنان نه ضرورتی بر تأسیس دولت دینی دارند و نه نوع خاصی از آن پیشنهاد می کنند. تمام گفت و گوهای آنان فاقد تأملات سلبی و ایجابی درباره دولت است و آنان از باب تقیه مداراتی وامثال آن، ذیل انواع دولت ها درعصر غیبت زندگی می کنند و متعرض منشأ مشروعیت و نوع آن نمی شوند.

صفحات کتاب :

319

کنگره :

‏‫‭DSR۱۵۶۳

دیویی :

‏‫‭۹۵۵/۰۸۳۰۸۳۸

کتابشناسی ملی :

۸۴۷۹۶۱۷

شابک :

978-600-108-509-3

سال نشر :

1400