نویسنده در پیش گفتار کتاب کار فرهنگی باید جریان ساز باشد این چنین آورده است: در حوزه ی تبلیغ و ترویج دین، بحمدالله و المنه، کتب و مقالات و تجربیات مختلف و بسیاری موجود است؛ اما بیشتر ناظر به اصل مسئله ی تبلیغ، روش ها و آداب، و یا حتی محتوای دسته بندی شده ی مباحث تبلیغی است.
نگارنده در جست و جوی خود در منابع و مراکز عرضه، اساسا درباره ی «جریان سازی تبلیغ دینی» مجموعه ای نیافت. از این رو، بر این شد تا با استفاده از تجربه ی سال های تبلیغ دینی وآموخته های دوره ی تخصصی تبلیغ و سپس تأمل و نظام دهی آن ها، مباحث مورد نیازی را در این حوزه ارائه نماید.
جریان سازی، واژه ای نسبتا جدید است واز واژگانی که جزء مفاهیم دینی خود محسوب کنیم، به حساب نمی آید.
البته تعابیری و الفاظی نزدیک به این مفهوم وجود دارد که در ادبیات دینی به آن «سنت» می گوییم.
سنت هایی که در رفتار جامعه دینی باب می شود و احیای این سنن بر اساس دستورات الهی، موجب قرب به پروردگار عالم است.
جریان سازی،پیوند برقرار کردن بین حرکت ها و برنامه های مختلف، پیوند برقرار کردن بین زمان های گوناگون یا حداقل نوعی استمراردادن و ایجاد پیوند بین سطوح مختلف جامعه است.