انسان، اشرف مخلوقات با فطرتی الهی است که هرگاه در جهت فطرت خود گام برمیدارد به هدف اصلی یعنی خلیفهاللهی نزدیک میشود و هرگاه بر خلاف آن باشد چیزی جز سردرگمی و بیهودگی برایش ندارد. قرآن که کلام خالق انسان است مسیر رشد را در جهت فطرت الهی نشان میدهد زیرا خدایی که انسان را خلق کرده است تنها خودش میداند که مخلوقش از چه مسیری به تعالی میرسد. تعلیم و تربیت انسان از اساسیترین اهداف خلقت بوده است و دستور به علم و قلم آنقدر موکد است که بعثت پیامبر اکرم صلیالله علیهوآله با نزول این آیات آغاز شده است: «الَّذی عَلَّمَ بالْقَلَمِ»؛ همانکس که به وسیله قلم آموخت. پس اگر تعلیم و تربیت در جهت اهداف آفرینش و منطبق بر فطرت الهی باشد انسان را به سرمنزل مقصود میرساند.