کتاب سرزمین گمشدگان رابطه‌ی آدمی و جامعه را محور اندیشه قرار می‌دهد: شکل تنهایی و انزوای فلسطینیانی که غربت و غربت‌زدگی تقدیر آن‌ها است؛ سرگذشت آدمیانی که سرزمینشان اشغال شده و خانه و کاشانه‌ی خود را وانهاده و در سرزمین‌های دیگر آواره شده‌اند؛ مردمانی دربه‌در و خانه‌به‌دوش و کاشانه‌ویران که فرجامشان جز گم‌گشتگی و مرگ، چیز دیگری نبوده است. همه‌چیز از مرگ آغاز و به مرگ ختم می‌شود. انگار در رمان سرزمین گم شدگان جهان با هرآن‌چه می‌تواند مأوا و منزل جان آدمی باشد، بیگانه است. «سرزمین گم‌شدگان»‌ از واقعیتی به نام کشتار «صبرا» و «شاتیلا»‌ پرده برمی‌دارد و از فلسطینیان آواره‌ای که راهی جز مرگ و فاجعه در انتظارشان نبوده است.
الیاس خوری، در این رمان، شخصیتی فلسطینی به نام «فیصل»‌ آفریده که نمادی برای همه‌ی آوارگان آسیایی وآفریقایی و امریکای لاتین است. نمادی برای شکستگی و تکه‌تکه‌شدگی و گم‌گشتگی، آدمیانی که در جنگ به‌دنیا می‌آیند و در جنگ بزرگ می‌شوند و در جنگ می‌میرند و کار و زندگی‌شان جنگ است. تصویر جنگ در این رمان، بر حساسیتی اضطراب‌آور انگشت می‌گذارد که همواره در افق آن بیشتر از یک احتمال وجود دارد، اما گرانیگاه فرجامینِ همه‌ی افق‌ها تراژدی است، تراژدیِ جنایت‌هایی که چون حکایتی مخوف همه‌چیز را دربر گرفته‌اند و چنین است که زمان در تاریخ سقوط می‌کند و شخصیت‌ها، هرلحظه به اضطراب‌هایشان نزدیک‌تر می‌شوند تا تلواسه‌های خود را، در لحظه‌هایی که همه‌چیز آن در حالتی از گم‌گشتگی به دور خود می‌چرخد،‌ حکایت کنند.

برشی از متن کتاب سرزمین گم شدگان

اسمش مریم است. یادم رفت به شما بگویم اسمش مریم است و مثل «وداد» سفید است.
او را به بحرالمیّت بردم. به‌یاد دارم که او را بردم و مقابل افق سربی قدم زدیم. وقتی نورهای قدس را از پشت شهر اریحا در حال تابیدن دید، گریه کرد و روی آب‌های نمکین دوید و گفت دارد روی آب راه می‌رود و حکایت‌های بی‌پایانی از مردان و زنانی برایم گفت که می‌شناخت و دوست‌شان داشت.
همه‌ی حکایت‌هایی که می‌دانستم و نمی‌دانستم، روی کناره‌های شکسته‌ی آن دریای نمکین خاکستری، یک‌جا جمع شده بودند، دریایی خاکستری که شبیه دریاها نبود. پشت سرمان شهرهایی بودند که سوی غور اردن سرازیر می‌شدند، انگار که به اعماق زمین فرو می‌رفتند، به مکانی دور از دسترس، به حکایت‌هایی که دور خود تاب می‌خوردند و می‌تابیدند و انگار بی‌پایان بودند.
و حکایت تاب می‌خورد.
اما این بار که برگشتم، به‌جای غبار، خاطرات، مرا پوشانده بودند و میل زندگی در من به طعمی تلخ و خشک بدل شده بود. برایش حکایت مرد راهبی را که مرده بود تعریف کردم. کوشیدم تا با گفتن حکایت‌هایی که می‌دانیم، بازی کنم.
گفت: «من با تو نبوده‌ام.»
گفتم: «عشق، قصه‌ی عشق است.»
پرسید: «و عشق کی تمام می‌شود؟»
جواب دادم: «وقتی که قصه تمام می‌شود.»‌
«و قصه کی تمام می‌شود؟»
«وقتی راوی می‌میرد.»
«راوی کی می‌میرد؟»
«این‌جا باید پرسشت را تغییر دهی و بپرسی چه‌کسی راوی را می‌کشد؟»
پرسید: «چه‌کسی راوی را می‌کشد؟»
«نمی‌دانم.»

الیاس خوری

الیاس خوری (بیروت 1948-) یکی از مهم ترین نویسندگان معاصر عرب و تحصیل کرده ی دانشگاه های بیروت و امریکا است و اکثر رمان هایش به زبان های فرانسه، انگلیسی، آلمانی، ایتالیایی، سوئدی، نروژی، هلندی و... ترجمه شده است.

او اکنون سردبیر بخش ادبی مجله ی النهار است. مهم ترین رمان های او عبارت اند از:

کوه کوچک (1977)

سفر گاندی کوچک (1989)

سرزمین گم شدگان (1993)

دروازه ی خورشید (1998)

یالو (2002).

خانم دکتر یمنی العید، منتقد ادبی، درباره‌ی الیاس خوری می‌نویسد: «الیاس خوری تلاش می‌کند صیغه‌ای تألیفی از تصاویری تکه‌تکه به‌وجود آورد و به این معنا، روایت او از حکایت‌های متداخل و روایت‌هایی که بر روی هم پرچ شده‌اند، شکل می‌گیرد. این سبک بر نوعی مدور کردن زمان هم تکیه می‌کند، انگار که شخصیت‌ها دور مصیبت مشترک خود حلقه زده‌اند و برای همدیگر حکایت می‌کنند.»‌

دانلود کتاب سرزمین گم شدگان

در فراکتاب امکان دانلود نسخه الکترونیک این کتاب فراهم شده است.

دانلود کتاب سرزمین گم شدگان مشخصات رمان سرزمین گمشدگان در جدول زیر آورده شده است:

مشخصات
ناشر:	افراز
نویسنده:	الیاس خوری
مترجم:	رضا عامری
تعداد صفحه:	152
موضوع:	رمان خارجی با موضوع فلسطین
قالب:	الکترونیک