وحدت و همگرایی در جامعه توحیدی، پیش از آنکه دستوری وحیانی باشد، امری عقلانی است و بیش از آنکه مطلوبی دینی باشد، ضرورتی عینی است؛ چرا که وحدت در نظام اجتماعی اسلام، تداوم حاکمیت وحدت در نظام تکوین و تشریع است. وحدت نه تنها ریشه در عقاید و شریعت اسلام دارد که حیات امت اسلامی و تاریخ این امت بر آن استوار است.

بخشی از متن کتاب وحدت و همگرایی در اندیشه اسلامی

وحدت همچون نخی که دانه‌های تسبیح را گرد می آورد، آحاد جامعه را در کنار هم نگه می دارد و در میان آنان ارتباطی عمیق و استوار برقرار می سازد و جامعه را از هرگونه پراکندگی مصون می دارد.

از این رو، همان طور که خردمندان در انجام امور مهم، راه وحدت و تفاهم را در پیش می گیرند و برای دست‌یابی به اهداف عالی خود از هیچ کوششی دریغ نمی ورزند، شریعت اسلام نیز که بر مبنایی عقلانی استوار است، با توجه به رسالت خطیر مسلمانان، اساس جامعه ایمانی را بر اصلی محکم و استوار بنا نهاده و تمامی مسلمانان را امتی واحد خوانده است تا فارغ از وابستگی های قومی، نژادی و سرزمینی، در برابر معبودی واحد سر فرود آورند و با هدایت رهبری واحد، به سوی مقصد واحد حرکت خود را سرعت بخشند.

کنگره :

BP۲۳۳/۵‏‫‭/و۶و۳ ۱۳۸۸

دیویی :

۲۹۷/۴۸۲

کتابشناسی ملی :

1647041

شابک :

978-964-7673-63-1‬

سال نشر :

1388

صفحات کتاب :

150