کتاب برنامه ریزی مأموریت گرا و برنامه ریزی منابع محور نوشته محمدرضا فلاحشیروانی و در انتشارات پژوهشکده باقرالعلوم به چاپ رسیده است. در جهان بینی اسلامی، نگرش و بینش خاصی نسبت به علم و کسب آن وجود دارد. اثر حاضر طلیعهای برای تبیین دیدگاه محتشم و فاخر اسلامی به پدیده «علم» و مقوله کسب دانش میباشد.
این دیدگاه در این اثر در قالب هفت قاعده تبیین گشته است. کتاب حاضر از محموعه کتابهای راه طلبه میباشد و با نگاه حوزوی به مقوله کسب دانش پرداخته است.
برنامهریزی منابع محور شیوع زیادی دارد و منشأ دستهای از آسیبها شده است. ولی معمولاً این آسیبها ریشهیابی نمیشود. برنامهریزی منابع محور این گونه است که فهرستی از فعالیتهای خوب و لازم نوشته شود و بعد زمان از آن پر شود. در مرحله اول میگویم چه چیزهایی خوب است (مطلوبیت؟) مکالمه عربی، آثار شهید مطهری، حفظ قرآن و ... در مرحله بعد پرسیده میشود که هر یک چقدر خوب است (حد مطلوبیت؟) معمولاً در این جا برنامه منابع محور برنامهریزی مأموریت گرا و برنامهریزی منابع محور اختاف نظر پدید میآید.
اگر فرض کنیم که این اختلافات حل شود هر یک از این مطلوبیتها پمپاژ دغدغه است و گیرندههای ما هم آماده است برای جذب آنها. بدین ترتیب زندگی ما پر از دغدغه میشود. قواعدی هم هست که این دغدغهمندی را توجیه میکند، از جمله این که طلبه باید جامع باشد و چرخی در همه علوم و مهارتها زده باشد.