کتاب سبک زندگی انقلابی (جلد دوم)، با بازخوانی نگاه اسلام ناب، امام خمینی(ره) و رهبر معظم انقلاب به پدیده مهدویت و انتظار، خط و مرزهای آن را با جریانهای انحرافی و اسلام آمریکایی تبیین کرده است. کتاب دو نمونه از این انحرافها را ذیل محوریت دادن به نشانههای ظهور و بازخوانی مبانی فکری و عملی انجمن حجتیه بررسی و بخشی از نگاه ایجابی به انتظار را ذیل وظایف شیعیان کشورهای بیداری اسلامی تبیین کرده است.
کتاب سبک زندگی انقلابی (جلد دوم)، از مقدمه و سه فصل تشکیل شده است: «نشانه ظهور محوری در تقابل با نگاه اسلام ناب به مهدویت»، «نماز صبحشان قضاست؛ بحثی در شناخت مبانی، تاریخچه و فعالیت های کنونی انجمن حجتیه» و «الگوی انتظار و تجربیات انقلاب اسلامی برای شیعیان کشورهای بیداری اسلامی».
«انتظار منجی» گذشته از آن که نقطه اشتراک همه حرکت های توحیدی و الهی است، نقطه ای چالشی است که در طول تاریخ، عاملِ حرکت ها، دسته بندی ها و اقدامات مختلفی شده است. اختلاف انگیزه ها و منافع مادی، برداشت های آغشته به انحراف، تحجّر، التقاط، قدرت طلبی، شُهرت طلبی و نگاه عافیت طلبانه به دین و... موجب اختلافات، سوءاستفاده ها، تعابیر غلط و اقدامات انحرافی از این مفهوم فطری شده است.
در نگاه اسلام ناب محمدی(ص)، انتظار یک عمل و نه یک حالت است؛ چرا که پیامبر اکرم(ص) فرمودند: «برترین اعمال امت من، انتظار فرج است.» مبتنی بر این نگاه، انتظار فرج، آمادگی و تلاش برای اجرای احکام اسلام و همراهی با امام عصر(عج) است. در برابر این نگاه اصیل، نگاه های انحرافی دیگری نیز به مرور زمان شکل گرفت. نگاه هایی که حاضر نبودند به تمامی این وظایف عمل کنند و از مسئولیت های اساسی در دوران غیبت، شانه خالی نمودند. مشاهده محوری، خواب محوری و ارتباط محوری یک نمونه این انحرافات است که راه را بر مدعیان دروغین نیز گشوده است. دینِ عافیت طلب، متحجّر و مخالف مبارزه ـ که مهم ترین و معروف ترین نمونه اش در زمان ما، انجمن حجتیه است ـ تقلیل انتظار به نشانه محوری و تطبیق نشانه های ظهور، آماده کردن خود برای نقش آفرینی در ظهور بدون پرداختن به وظایف امروز، تربیت یار در پَستو! و... نمونه هایی از این انحرافات هستند که هم درگذشته وجود داشته اند و هم در دوره ما نمونه هایی از آن ها قابل مشاهده است.