کتاب آنچه در دانشکده مدیریت نیاموختیم نوشته سید علی اصغر علوی میباشد و انتشارات سدید آن را به چاپ رسانده است.
این کتاب، پیوند کار مدیریتی با معنویت و تدین را به خوبی تبیین کرده است. هدف اصلی این اثر، تأکید ویژه بر ناگفته هایی است که کمتر مجال پرداختن به آن در دانشکده های مدیریت وجود داشته است؛ چیزهایی که شنیدنش در دنیای مدیریت حیاتی بوده و تاکنون کمتر شنیده شده است.
کتاب آنچه در دانشکده مدیریت نیاموختیم از اتقان خوبی برخوردار است و تلاش دارد مقام علمی رهبر معظم انقلاب را برای جوانان از محاق درآورد.
«اینکه بنده درباره علوم انسانی در دانشگاهها و خطر این دانشهای ذاتا مسموم هشدار دادم- هم به دانشگاهها، هم به مسئولان - به خاطر همین است. این علوم انسانیای که امروز رایج است، محتواهایی دارد که ماهیتا معارض و مخالف با حرکت اسامی و نظام اسامی است؛ متکی بر جهانبینی دیگری است؛ حرف دیگری دارد، هدف دیگری دارد. وقتی اینها رایج شد، مدیران بر اساس آ نها تربیت میشوند؛ همین مدیران میآیند در رأس دانشگاه، در رأس اقتصاد کشور، در رأس مسائل سیاسی داخلی، خارجی، امنیت، غیره و غیره قرار میگیرند.
حوزههای علمیه و علمای دین پشتوانههایی هستند که موظفاند نظریات اسامی را در این زمینه از متون الهی بیرون بکشند، مشخص کنند، آنها را در اختیار بگذارند، برای برنامهریزی، برای زمینهسازیهای گوناگون. پس نظام اسامی پشتوانهاش علمای دین و علمای صاحبنظر و نظریات اسامی است؛ لذا نظام موظف به حمایت از حوزههای علمیه است، چون تیکهگاه اوست.