سیاست گذاری حجاب در ایران جلد دوم

معرفی کتاب سیاست‌گذاری حجاب در ایران "جلد دوم"

یکی از نهادهای مهم نظام آموزشی در هر کشور دانشگاه است که وظیفه‌ی نیروسازی و انسان‌سازی را به عهده دارد. دانشگاه‌ها و مراکز آموزش عالی هر جامعه نماد بالاترین سطح علم و فرهنگ آن جامعه محسوب می‌شوند. بنابراین آموزش عالی کشور بایستی مبدأ تحولات علم و فرهنگ باشد. دانشگاه مانند هر سازمان اجتماعی دارای کارکردهای اجتماعی است.

از مهم‌ترین کارکردهای این نهاد کارکردهای آموزشی، پژوهشی، ارتباطی و مسئولیت اجتماعی است. کارکرد آموزشی و پژوهشی دانشگاه تولید، اشاعه و آموزش دانش، تربیت نیروهای متخصص و کارآمد در حوزه‌های متنوع علمی و پژوهشی، و توسعه‌ی مرزهای دانایی و توانایی است. از دیگر کارکردهای این نهاد، توسعه و اعتلای فرهنگی جامعه، غنابخشی به فرهنگ عمومی برای رشد فرهنگ علمی، حفظ، انتقال و بازشناسی سنت‌ها و میراث فرهنگی گذشته است.

کتاب سیاست‌گذاری حجاب در ایران "جلد دوم"، اثر سیدعبدالرسول علم الهدی؛ در پنج فصل به نگارش درآمده و به موضوعات و عناوینی نظیر؛ "درآمدی نظری بر سیاست گذاری فرهنگی در دانشگاه، ارتباط عفیفانه به مثابۀ نظری های ارتباطی-فرهنگی، سیاست گذاری تربیتی عفاف و حجاب در دانشگاه، پدیدارشناسی درک دانشجویان دربارۀ ارتباط عفیفانه، سیاست گذاری ارتباط عفیفانه در دانشگاه" و غیره پرداخته و به بررسی و تحلیل آن‌ها می‌پردازد.

گزیده کتاب سیاست‌گذاری حجاب در ایران "جلد دوم"

ادراک از روابط دوستی با غیرهمجنس در میدان دانشگاه
روابط دوستی با غیرهمجنس از آنجا که در محدودۀ حریم اخلاق دینی و فرهنگ ایرانی تعریف می‌شود، به طور معمول از سوی خانواده پذیرفته نمی‌شود و منع می‌گردد. در دانشگاه که دختر و پسر در یک کلاس درس حضور دارند و روابط آموزشی توجیهی برای ارتباط‌گیری است، زمینه‌های دیگر ارتباط‌ها برای ایشان فراهم می‌گردد. در این بخش، چهار ادراک اصل دوستی با غیرهمجنس، انگیزۀ شروع دوستی، شکل دوستی و صمیمیت و نقش هریک از دختر و پسر در دوستی تحلیل می‌شود.

اول، اصل دوستی با غیرهمجنس
برای بسیاری از دانشجویان دختر و پسر، اصل دوستی به مثابۀ رابطۀ دانشگاهی پذیرفتنی بود، اما همواره به قاعده‌مند بودن، هنجارمندی و رعایت حدود دوستی تأکید می‌کردند. نفر پنجم، دختر ۲۴ ساله، می‌گفت: «فرقی نداره دوست خوب پسر باشه یا دختر ، اما باید هنجارمند باشه و حدود دوستی مشخص باشه. فکر می‌کنم امکان وجود دوستی پاک و سالم توی محیط دانشگاه و نه خارج از دانشگاه، وجود داره.» نفر هفدهم، پسر ۲۶ساله،
این روابط را رسمی و غیرصمیمانه می‌دید: «به نظرم، جاهایی که باید روابط رسمی باشن، مثل محیط‌های دانشگاهی و همکاری، نباید روابط صمیمانه به وجود بیاد.» نفر دوم، دختر ۲۲ساله، می‌گفت: «رابطه پدیده‌ای خصوصیه و نباید توی اون دخالت بشه... . رابطه حق منه و زندگی شخصی منه، اما همیشه سعی می‌کنم هنجارای جامعه‌رو رعایت کنم و معتقدم انجام هر کاری هر جایی درست نیست. من با رابطۀ دوستانه موافقم.

انسان در ذاتش یه موجود اجتماعیه و نمی‌شه جلو رابطه‌رو گرفت.» نفر بیست وچهارم، دختر ۲۲ساله، می‌گفت: «باید گفت که ارتباط میان دو فرد غیرهمجنس می‌تونه وجود داشته باشه، اون هم یه ارتباط سالم و همراه با خواست و ارادۀ دو طرف. دوستی و صمیمیت هم اشکالی نداره، اما جامعۀ ما یه جامعۀ سنتیه و باید به هنجارا هم احترام گذاشت. نمی‌شه همین طور تا آخر راه‌رو سریع رفت و حریم خصوصی‌رو نادیده گرفت.. .