کتاب گفت و گو بی حجاب نوشتۀ محمدحسین مطهری و فاطمه ناصری است و نشر آرما آن را منتشر کرده است. این کتاب از طریق مصاحبه و بحثهای گروهی به مسئلۀ حجاب پرداخته است.
برخی حجاب را واجب شرعی در نظر میگیرند و برخی آن را بخشی از سبک زندگی افراد، رفتار داری تأثیر اجتماعی یا قانون و الزامی حکومتی. نکته این است که قرارگرفتن حجاب ذیل تمامی آنها مسئله را بسیار پیچیده کرده است. دین، سبک زندگی، جامعه و سیاست هرکدام بهخودیخود مسائل پیچیدهای هستند و وقتی موضوع حجاب و عفاف بهتمامی این جنبهها وابسته باشد، مواجهۀ با آن پیچیدهتر خواهد شد؛ بنابراین آنچه اهمیت دارد دوری از دید سادهانگارانه به آن است و برای حل این مسئله نیاز است که فکر پشت پوشش و رفتار افراد بررسی و نوع مواجهۀ افراد جامعه با این مسئله و تجربههایشان شناسایی شود.
کتاب گفتگو بیحجاب حاصل تلاشی است که به صوت گروهی و در بازۀ چندساله انجامگرفته است. کتاب بر اساس ۲ روش مصاحبۀ عمیق و بحث گروهی متمرکز نوشته شده است و گفتگو بهخوبی توانست اندیشهها،عقاید، انتخابها،تمایل ها و تجربههای زیستۀ افراد را به خوبی نشان دهد. ساختار کتاب گفتگو بیحجاب به این شکل است که ابتدا درآمدی برای هر فصل نوشته شده، سپس متن گفتگوههای شرکتگنندگان در بحث ها امانتداران گلچین شده است.
کتاب گفتگو بیحجاب در ۶ فصل تنظیم شده است. عناوین فصلهای کتاب عبارت است از: «فصل اول: حجاب و مفاهیم وابستۀ آن»، «فصل دوم: بررسی مصوبۀ راهکارهای اجرایی گسترش عفاف و حجاب شورای عالی انقلاب فرهنگی»، «فصل سوم: ساماندهی مد و لباس در ایران»، «فصل چهارم: بررسی سیاستگذاری رسانه در موضوع عفاف و حجاب»، «فصل پنجم الزام چادر درمدارس» و «فصل ششم: بررسی سیاست الزام پوشش چادر در دانشگاهها»
در 22 مرداد 1392، گروهی از دانشجویان مهمان ما بودند. ما از آن دانشجویان دعوت کرده بودیم تا پرسشهایی را که برای تهیۀ مستند عفاف و حجاب طراحی کرده بودیم، با ایشان در میان بگذاریم. سعیمان این بود که دانشجویانِ مدعومان از حیث جنسیت، رشتۀ تحصیلی و گرایش فرهنگی و اجتماعی و سیاسی، با یکدیگر مشابه نباشند. گفت وگویمان با این دانشجویان به جلسۀ دوم نیز کشید و در 5شهریور 1392 ، این جلسه با حضور گزیدهای از دانشجویانِ جلسۀ اول و مدعوانِ جدید تشکیل شد.
این دانشجویان در رشتههای علوم اجتماعی، الهیات، فلسفه، علوم ارتباطات، حقوق، فلسفۀ تعلیم وتربیت و روانشناسی تحصیل کرده بودند. بیشترشان از کسانی انتخاب شده بودند که مطالعات یا فعالیتهای مرتبطی با حوزۀ مطالعۀ ما داشتند.