کتاب با تو می مانم pdf

با تو می مانم حاصل بیش از شصت ساعت گفتگوی رضا قلی زاده علیار با سردار جمشید نظمی است که در بنیاد حفظ آثار و نشر ارزش های دفاع مقدس آذربایجان شرقی صورت گرفته است.
درباره سردار جمشید نظمی

جمشید نظمی برای رزمندگان لشکر ۳۱ عاشورا نامی آشناست. او به سال ۱۳۳۹ در تبریز به دنیا آمد، در این شهر به تحصیل پرداخت و در سال ۱۳۵۹ دیپلم خود را اخذ کرد. او در کنار تحصیل از فعالیت های هنری و ورزشی غافل نشد؛ عکاسی رشته مورد علاقه اش بود و در کشتی و شنا پیشرفت های قابل توجهی به دست آورد.

وقتی قیام تاریخی ۲۹ بهمن سال ۱۳۵۶ در تبریز رقم خورد، او در کلاس دوم نظری درس می خواند. مانند بسیاری از جوانان آن روزگار به جرگه مردم انقلابی پیوست. انقلاب اسلامی که در ۲۲ بهمن ۱۳۵۷ به پیروزی رسید فعالیت هایش را در مساجد عمق بخشید و جذب «سپاه توحیدی» شد.

جنگ تحمیلی هنوز شروع نشده بود که وارد سپاه پاسداران انقلاب اسلامی شد و سپس در روابط عمومی مشغول کار گردید. او در این ایام یک دوره فیلم سازی و عکاسی را در دانشگاه تهران زیر نظر استادان مطرح و شناخته شدهٔ کشورمان گذراند و با رتبه عالی قبول شد. با این حال شوق حضور در جبهه، او را واداشت مسئولان را برای رفتن به جبهه متقاعد کند.

شانزدهم شهریور سال ۱۳۶۰ برای اولین بار به جبهه سوسنگرد رفت و در عملیات «شهید مدنی» شرکت کرد. در سوسنگرد براثر اصابت ترکش از ناحیه بازو زخمی شد. در اعزام بعدی عملیات «مطلع الفجر» را تجربه کرد.

به دلیل آشنایی با عکاسی و فیلم برداری و نیاز روابط عمومی سپاه تبریز به افرادی مثل او مدتی مانع رفتنش به جبهه شدند طوری که نتوانست در دو عملیات بزرگ فتح المبین و بیت المقدس -آزادسازی خرمشهر- حضور داشته باشد. سرانجام با اصرار و پافشاری خود بعد از عملیات رمضان به جبهه رفت و تا پایان جنگ تحمیلی در جبهه ها ماند.

او در نبردهای مهم و سرنوشت سازی چون مطلع الفجر، مسلم بن عقیل، والفجر مقدماتی، والفجرهای ۱، ۲، ۴ و ۸، خیبر، بدر، کربلای ۴ و ۵ و بیت المقدس ۲ شرکت کرد، چندبار زخمی شد و به افتخار جانبازی نایل آمد. در عملیات بزرگ «بدر» فرماندهی گردان سیدالشهدای لشکر عاشورا را بر عهده داشت و تنها فرمانده گردانی بود که در آن سوی دجله تا لحظه شهادت سردار نامدار اسلام شهید آقا مهدی باکری-فرمانده لشکر ۳۱ عاشورا- در کنارش ماند.

برخی مسئولیت های او در دوران جنگ و بعد از آن عبارتند از: جانشین گردان شهدای محراب، فرمانده گردان های حضرت ابوالفضل (ع) و سیدالشهدای لشکر ۳۱ عاشورا، جانشین تدارکات لشکر ۳۱ عاشورا، فرمانده تیپ در لشکر عاشورا، مسئول آموزش نظامی لشکر ۳۱ عاشورا، رئیس ستاد لشکر ۳۱ عاشورا، جانشین لشکر ۳۱ عاشورا، جانشین و سرپرست دانشکده پیاده نیروی زمینی سپاه، رئیس هیات فوتبال استان آذربایجان شرقی و مدیرکل بنیاد شهید وامورایثارگران استان آذربایجان شرقی.
خواندن کتاب با تو می مانم را به چه کسانی پیشنهاد می کنیم؟

علاقه مندان به ادبیات پایداری و دفاع مقدس و خاطرات رزمندگان جنگ تحمیلی از خواندن این اثر لذت خواهند برد.
جملاتی از کتاب باتو می مانم

روزی به گردان ما از عقیدتی لشکر روحانی جدیدی معرفی شد. شب اول مهمان چادر خودمان کردیم. نه ما اسمش را پرسیدیم نه او خودش را معرفی کرد. برای تبلیغات آمده بود وحاج آقا می گفتیم. موقع خوابیدن، رختخوابش را جلوی درِ چادر پهن کرد. رضا داروئیان که پیک گردان بود، گفت: «حاج آقا این جا عقرب و رتیل های بزرگی دارد، آن جا نخواب. بیا این طرف، شب اول کار دست خودت می دهی.»

حاج آقا دراز کشیده بود. بلند شد سر جای خود نشست. گفت: «دعایی هست اگر بخوانم دیگر نمی آیند.»

مفاتیحی از کیفش بیرون آورد و دعا را خواند. بعد مفاتیح را مثل اولش گذاشت توی کیف. گفت: «خیال تان راحت، امشب دور و بر این چادر هیچ حیوانی نزدیک نمی شود.»

دعا خواندن حاج آقا، قوت قلبی شد برای ما و شب را راحت خوابیدیم. موردی هم پیش نیامد. صبح رختخواب مان را جمع کردیم. حاج آقا هم داشت پتویش را می تکاند که از پتو رتیل بزرگی پرت شد وسط چادر. حاج آقا تا چشمش به رتیل افتاد، پتو را انداخت و دوید بیرون.

بچه ها رتیل را گرفتند و کشتند. بعد به شوخی می گفتند: «حاجی جان! مثل این که دعا را برعکس خواندی. عوض این که بخوانی برو، خواندی بیا!»

حاجی هم می گفت: «دعا اثر کرده که شب نیش مان نزده و گرفته همان جا خوابیده.»