کتاب کمیسیون ماده 12 قانون زمین شهری در نظام حقوقی ایران، اثر فرساد غفوری، در چهار فصل به نگارش درآمده است که به عناوینی نظیر مفهومشناسی، مرجع تشخیص اراضی در قانون زمین شهری، کمیسیون ماده 12 قانون زمین شهری و در آخر به نتیجهگیری و پیشنهادات پرداخته و به تحلیل و بررسی آنها میپردازد.
بنابراین در این پژوهش سعی میشود پس از بیان کلیات و بررسی قوانین موجود در این زمینه، به شناخت ساختار و صلاحیت کمیسیون ماده 12 قانون زمین شهری پرداخته شود.
کلیه مراجعی که به نحوی در ارتباط با اراضی شهری، قصد انجام اقداماتی از قبیل: نقل و انتقال صدور مجوزهای قانونی، پروانه حفر و بهره برداری چاه یا ساختمان و غیره را دارند، مکلفند قبل از انجام اقدامات مذکور، بدواً نظریه کمیسیون ماده 12 را درباره نوع زمین اخذ نمایند. اشخاص ذیل نیز می توانند راساً نسبت به اخذ نظریه مذکور در مواردی که قبلاً زمین غیر موات تشخیص یا برحسب موازین و مقررات قانونی از جمله ماده 8 آئین نامه اجرائی قانون زمین شهری نوع آن مشخص و معین شده باشد ضرورت دارد.
مراجع درخواست کننده و اشخاص ذینفع باید مشخصات ثبتی زمین و دو نسخه رو نوشت یا فتوکپی نقشه ثبتی در صورت عدم وجود دو نسخه کروکی ترسیمی زمین که با سوابق ثبتی و وضع محل استقرار زمین منطبق باشد تهیه و به دبیرخانه کمیسیون تحویل نمایند شایان ذکر است که در صورت وجود نقشه هوایی موقعیت ملک می بایست بر روی نقشه هوایی، با مقیاس مناسب منعکس و پیوست مدارک خود نمایند. (ماده 7 آئین نامه اجرایی). دبیرخانه کمیسیون پس از بررسی مدارک و تکمیل بودن پرونده و استعلامات لازم از ادارات ذیربط از قبیل: شهرداری، مشاع طبیعی و غیره فرم خاص را که معروف به «فرم مشخصات ملک برحسب رعایت ضوابط قانونی به منظور طرح در کمیسیون ماده 12» می باشد تنظیم و تکمیل نموده و به همراه سایر مدارک به نظر اعضاء کمیسیون می رساند.