امروزه وهابیون به دو شاخه تقسیم شده اند:
1 - سلفی های متعصب و تندرو که همه مسلمانان جهان، جز خود را تکفیر کرده و مشرک می شمارند و خون و اموال آنان را مباح می دانند. جمود در اندیشه و خشونت در سخن و عمل بارزترین ویژگی آن هاست. از بحث های منطقی و عقلی گریزانند، در افغانستان، عراق، پاکستان و حتی در زادگاه خود یعنی عربستان آن قدر خشونت آفریدند که تمام دنیا از آن ها بیزار شدند و ترسیم بسیار زشتی از اسلام در جهان ارائه کردند که برای زدودن آثار آن باید سال ها تلاش کرد.
آن ها به پایان عمر خود نزدیک شده اند و به زودی صحنه ها را ترک می گویند.
2 - وهابی های معتدل و روشنگر که اهل منطق و گفتمان و حوار هستند، به افکار سایر اندیشمندان احترام می گذارند و با دیگر مسلمانان به گفتگوی دوستانه می نشینند.
نه فرمان قتل کسی را صادر می کنند، نه مسلمانی را مشرک و کافر می شمردند، و نه حکم به اباحه ی اموال و اعراض می دهند و روز به روز طرفداران بیشتری پیدا می کنند.
و این طلیعه مبارکی است برای جهان اسلام که آثارش در کتاب هایی که اخیرا در حجاز منتشر شده و در جراید و مناظره های تلویزیونی آنجا مشاهده می شود.
شرح مستند این مطالب را در کتابی که در پیش رو دارید مطالعه خواهید فرمود.
کنگره :
BP207/6/م7و9 1384
نظر دیگران //= $contentName ?>
عالیست...