آنچه روزانه با آن روبهرو هستیم و همیشه از آن استفاده میکنیم، غذا خوردن و نوشیدن است که از اهمیت خاص خود برخوردار است؛ اما در کنار آن غذاهای دیگر نیز هستند که هرکدام در سلامت و نیز بیماری ما اثرگذارند؛ که غفلت از هرکدام ممکن است انسان را دچار بیماریهای پنهان و طولانی کند. غذاهایی که برای بدن و روح انسان نیاز است و همچنین برای درمان بیماریها مورد استفاده قرار میگیرند. این دسته از غذاها، غذاهایی هستند که بیشتر افراد از آن استفاده میکنند و لکن از غذا بودن و مفید یا غیرمفید بودن آن آگاهی کافی ندارند چراکه اینگونه غذاها دیده نمیشود و نیز کمتر مورد دقت و توجه واقع میشوند. در این نوشتار، به بررسی اجمالی خوراکهای هفتگانه (دهانی، لمسی، شنیداری، بویایی، دیداری، جنسی، اُنسی و پنداری) که همهروزه همگان با آن روبهرو هستند و تأثیر شگفتی در رشد و نیز پژمردگی روح و جسم دارد پرداختهایم. کتاب خوراک های هفت گانه نوشته رحمت پوریزدی با نگاهی سیستمی به بدن، ورودی های جسم و جان انسان و نتیجه این دریافت را بررسی می کند.
در شش رساله کهن پزشکی آمده است: حس سمع عزیزترین حواس است. باید که در نگاه داشتن آن مبالغه نمایند و نگذارند که بادهای سرد و آوازهای ناخوش، چون بانگ طبل و بوق از نزدیکی به وی رسد؛ و هر هفته قطرهای روغن گل نیم گرم در او چکانند و چون از گرمابه بیرون آید، گوش را پاک سازد؛ و قاعده است که هرچه در گوش چکانند، نیم گرم باشد. ابن سینا میگوید: چه بسا امراضی که با نغمههای دلنشین معالجه میشوند.
به خصوص در افرادی که دچار بیماریهای روانی هستند. ابن نفیس؛ صاحب الموجز فی الطب: اصوات و نواهای خوش را به عنوان یکی از درمانهای عمومی برای اکثر بیماریها ذکر میکند.