چهل داستان و چهل حدیث از امام زمان(علیه السلام)

آن حضرت نزدیک طلوع فجر، روز جمعه، نیمه ماه شعبان، سال 255 هجری قمری در شهر سامراء به طور مخفی و پنهان از دید عموم، پا به عرصه وجود نهاد.

* نام: محمد صلوات الله و سلامه علیه; و عجّل الله تعالی فی فرجه الشّریف.
* کنیه: ابوالقاسم، ابوجعفر و....
* لقب: بیش از نهصد لقب برای حضرتش ذکر کرده اند که در کتب مختلف موجود می باشد از آن جمله: مهدی، حجّت، منتقِم، بقیة الله الأعظم، قائم آل محمّد، صاحب الزّمان و... .
* پدر: امام حسن عسکری صلوات اللّه و سلامه علیه.
* مادر: به نام های نرجس، ملیکه، ریحانه، صیقل و سوسن معروف است.
* نقش انگشتر: «أنَا حُجَّةُ اللهِ وَ خاصَّتُهُ».
* وقتی حضرت در مکّه معظّمه ظهور نماید، 313 نفر از اصحاب و فرماندهان او از اطراف و شهرهای مختلف در کنار کعبه الهی جمع شوند و در دست هر کدام شمشیری خواهد بود.

و سپس منادی بین زمین و آسمان گوید: این مهدی موعود است که ظهور کرده و به شیوه حضرت داوود و سلیمان (علیهما السلام)قضاوت خواهد نمود و بیّنه و شاهد، لازم ندارد.

* طبق آنچه در روایات آمده است: حکومت آن حضرت بین هفت تا نُه سال به طول خواهد انجامید.
* مدّت امامت: حضرت بنابر مشهور بین روایات، روز جمعه، نُهم ربیع الاوّل، سال 260 هجری قمری پس از شهادت پدر بزرگوارش، در سنین پنج سالگی به منصب و مقام عظمی و والای امامت و خلافت نائل گردید.