عمر قصه، عمر زبان است و زمان.
شادی ها، غم ها، ترس ها، آرزوها و دل مشغولی ها و نیازهای انسان همیشه در قصه خود را نشان داده. سنگ نبشته ها و نقوش روی دیواره های غارها نشان می دهد که انسان باستانی و حتی انسان غارنشین می خواسته قصه بنویسد و قصه نوشته. ما هرگز بر سر آن نیستیم که در میدانی به این وسعت و پیشینه ای به این دیرینگی وارد شویم، ولی می خواهیم بگوییم که انسان با قصه زاده شده و قصه در زندگی او نقش تعیین کننده دارد.
داستان و داستان گویی در ادبیات قدیم عمدتاً مبتنی بر نظم است. ده ها داستان منظوم در گستره ی ادبیات پارسی با ارزش های مختلف و متفاوت وجود دارند که یا بر محور عشق و ...
کنگره :
PIR3849/س3الف7 1389
کتابشناسی ملی :
1659659