چه کسانی به سراغ حیله ها می روند؟
بی شک والاترین ویژگی مومنان، صفت زیبای عبودیّت و بندگی خداست، و روشن ترین دلیل این مدّعی، آن که مسلمانان از آغاز اسلام تا قیام قیامت، روزانه حدّاقل ده بار قبل از شهادت بر رسالت پیامبر بزرگوار اسلام (ص)، به عبودیّت و بندگی ایشان شهادت می دهند (وَاَشْهَدُ أنَّ مُحَمَّداً عَبْدُهُ وَرَسُولُهُ)، یعنی راز رسیدن به مقام شامخ و بی بدیل رسالت را، بندگی و عبودیّت کامل آن حضرت می دانند.
امّا نکته قابل دقّت تفاوت «عبادت» و «عبودیّت» است ! زیرا عبادت چیزی است، و عبودیّت چیز دیگر، و بدین جهت هر عابدی «عبد» نیست، ولی هر عبدی «عابد» است.شیطانِ رانده شده عابد بزرگی بود، که طبق برخی از روایات مدّت بسیار طولانی خداوند را عبادت کرد، ولی هرگز بنده خوبی نبود، وطعم شیرین عبودیّت را نچشید، و گر نه در مقابل معبودش سرکشی و طغیان نمی کرد، و راه گمراهی را نمی پیمود، و در نهایت مطرود ومنفور معبودش قرار نمی گرفت.
اوّلین قدم عبودیّت معرفت و شناخت خداوند متعال است، و ریشه معرفه الله اعتقاد به توحید در تمام شاخه های آن است، و شیطان فاقد این گوهر گران بها بود. مسلمانان را از جهتی می توان به سه دسته تقسیم کرد:
گروهی، هر چند قلیل، به مقام عبودیّت رسیده، و عابد نیز هستند. عدّه ای فراوان فقط عابدند، و بهره کافی از عبودیّت نبرده اند، و گروه سوّم از هیچ یک نصیبی ندارند.
حیله های دروغین به نام حیله های شرعی به کار گروه سوّم نمی آید؛ زیرا آنان سربر طاعت شیطان نهاده، و در مکتب شیطان تمام گناهان مباح است و نیازی به حیله های شرعی نمی باشد.
گروه دوّم، که هنوز در بندگی هوای نفس خویشند، هر چند در ظاهر چهره عبودیّت دارند، ولی برای رسیدن به خواهش دل و تمنّای نفس خویش، به هر راهکار و حیله ای متمسّک می شوند. چه آن راهکار مشروع باشد، یا مورد رضای پروردگار نباشد.
امّا گروه اوّل، که طبق فرمایش امام صادق(ع) تمام فکر و ذکر آن ها کسب رضایت پروردگار در سایه عمل به واجبات وترک کارهای حرام است، هر چند از حیله ها و چاره جویی هایی که مشکلات را آسان می کند، و محرومیّت ها را بر می چیند، و تنگناها را فراخ می نماید، ناخشنود نیستند؛ امّا تنها راهکارهایی را می پسندند که مورد رضایت پروردگار و معبودشان باشد، و آن ها را هرگز از مسیر عبودیّت و بندگی خارج نسازد.
مباحثی که پیش روی شماست، حیله های مشروع را از حیله های نامشروع و به تعبیر دیگر چاره جویی های مثبت را از منفی جدا می کند، تا راه را برای گروه اوّل، که تمام تلاششان طیّ مسیر عبودیّت و بندگی خداست، هموار سازد، و کمک موثّر و خوبی برای آن ها باشد.
کنگره :
BP198/م7ح9 1383
کتابشناسی ملی :
م84-28600
نظر دیگران //= $contentName ?>
بسیار عالییییی...