کتاب سفرنامه یوهان شیلت برگر سفرنامهای کمنظیر از دوره تیموریان و دربردارنده گزارشهای ارزشمندی مورد اوضاع سیاسی، اجتماعی و اقتصادی این دوره است. این اثر در زمان مولف به شهرت زیادی دست یافت و به زبانهای متعددی نیز ترجمه شد.
لشکرکشیهای عثمانیها در اروپا و آسیای صغیر، لشکرکشیهای تیمور، نزاعهای جانشینی پس از مرگ وی، شکلگیری دولت آققویونلوها، جنگهای داخلی در اولوس جوحی و مصر با دقت به تصویر کشیده شدهاند، زیرا مولف در بسیاری از این وقایع حضور داشته است. یادداشتهای او در مورد اوضاع اقتصادی، تجاری و کشاورزی ایران شایان توجه و در بسیاری از موارد منحصر به فرد است. تقابل دین اسلام و مسیحیت در قرون وسطا، فضای دینی سرزمینهای اسلامی و برخی از آداب و رسوم دینی و اجتماعی مسلمانان و ارامنه با دقت تمام شرح داده شدهاند. این کتاب با داشتن چنین امتیازاتی ضمن روشن کردن گوشههایی از تاریخ ایران و بخش بزرگی از سرزمین اسلامی شرق اروپا میتواند از منابع قابل اتکا برای پژوهشگران رشته تاریخ باشد. این سفرنامه با ترجمه ساسان طهماسبی در انتشارات امیرکبیر به چاپ رسیده است.
کشوری به نام چرکس در کنار دریای سیاه واقع شده است. مردم آن از پیروان فرقه یونانیاند. قومی شرورند و بچههای خود را به مسلمانان میفروشند. بچههای دیگران را میدزدند و میفروشند. راهزنی میکنند و زبان خاصی دارند.
در میان آنها رسم است که هرگاه شخصی را صاعقه از پای درآورد، او را در جعبه قرار میدهند و روی درختی بلند میگذارند. سپس همه مردم آن منطقه غذاهای خود را میآورند و زیر آن درخت میخورند، مینوشند، میرقصند و شادی میکنند. گاو نر و بره میکشند و گوشت آن ها را در راه خدا میبخشند. این کار به مدت سه روز پیاپی انجام میشود. در پایان سال به جایی میآیند که جسد متوفی در آنجاست.
نزدیک آن درخت کارهایی را که قبلاً انجام داده بودند، تکرار میکنند تا اینکه جسد متلاشی شود. این کار را به این خاطر انجام میدهند که فکر میکنند مردی که صاعقه با او برخورد کند مقدس است.