کتاب جایگاه امامت از دیدگاه امام رضا (ع) به قلم حجج اسلام دکتر سیدابوالقاسم حسینی زیدی و دکتر علی خیاط به نگارش در آمده است. کتاب در پنج فصل کلیات؛ جایگاه امام و امامت از نگاه امام رضا علیه السلام؛ ویژگیها و خصوصیات امام از نگاه حضرت رضا علیه السلام؛ وظایف امام نسبت به مردم از نگاه حضرت رضا علیه السلام و وظایف مردم نسبت به امام از نگاه حضرت رضاعلیه السلام سامان دهی شده است.
یکی عقاید ضروری تشیع، علم امام است و علم او باید چنان کامل باشد که به هر سؤالی در هر موضوع و هرقدر عمیق پاسخ دهد. لغت «علم» در برابر «جهل» و از بدیهیترین مفاهیم است. گفتهاند علم از ریشۀ «عَلَم» است. «عَلَم» چیزی است که بر چیزی دلالت کند و آن را از غیرش متمایز سازد. گویا علم به یک شیء نیز باعث میشود تا انسان آن را از غیر آن بازشناسد. علم در اصطلاح نیز معانی متفاوت دارد. اما در اینجا به بررسی آن نیازی نیست، زیرا مراد از آن در اینجا همان معنای لغوی است.
مسئلۀ علم امام از حد عقل و تصور آدمی بیرون است، چه علم امام به غیب و آینده باشد، چه علم به آنچه ظاهر و مخفی است و چه علم به تمام علوم از علوم دینی و انسانی گرفته تا طب، نجوم و علوم مادی. مباحثات و مناظرات ائمه و نیز احادیث اینان همه این مطلب را ثابت میکنند.
اصولاً امامت بدون علم نه شدنی است و نه پذیرفتنی و نه شایستۀ جامعۀ اسلامی. در جایی که قرآن و احادیث احراز مسئولیتهای اجتماعی را مشروط به علم میداند و جهل و جاهل را مینکوهد، چگونه میتوان در لزوم عالمتر بودن امام تردید کرد و امامت بدون علم را پذیرفت؟ بر این مطلب در آیات زیادی تأکید شده است.