محمد حکیمی در کتاب امام رضا و کرامت انسانی می کوشد با استناد به آیات و روایات منزلت و کرامت انسانی را یادآور شود. نویسنده در مقدمه درباره کرامت انسانی آورده است: بها دادن به انسان ها و باور کرامت انسانی تنها یک شعار نیست، که در سخنرانی ها از آن گفته آید و در عینیت و عمل دیده نشود. باید چنان بود که در سراسر زندگی پیشوایان و امام رضا (علیه السلام) شکوفا شده است. چنانکه امام باقر (علیه السلام) فرموده است باید انسان های گرفتاری را رهایی بخشید و مشکلات آنان را برطرف کرد و راه زندگی مادی و معنوی آنان را هموار ساخت و این احیای انسان ها و توجه به کرامت انسانی است، نه بناهای مجلل و پرهزینه مذهبی برپا کردن و به نابسامانی های جامعه و مردم توجه نداشتن.

در بخشی از کتاب امام رضا (ع) و کرامت انسانی می خوانیم

در حاکمیت زمامداران معصوم(علیهم السلام)، حقوق انسانها و پاسداری از کرامت توده ها، از برنامه های اصلی دولت اسلامی و امامت الهی است. در برخی از این تعبیرها ژرف بنگرید تا اصالت کرامت انسانی به نیکی روشن شود. به راستی و در عینیت و عمل حاکم اسلامی و پیشوای مسلمانان، برای مردم مونسی غمگسار است و برای زدودن دردها و رنج ها برنامه دارد و دست نفوذی ها و دشمنان دوست نما را کوتاه می کند و به نابسامانی ها پایان می دهد.

مردم نیز باور دارند که امام برای آنان چون پدری مهربان است و برای دفاع از حقوق آنان به راستی فداکاری می کند تا همۀ مردم به آسایش و آرامش دست یابند و دشواری های زندگی را کنار زنند و کرامت انسانی خویش را بازیابند.

دیویی :

297/957

کتابشناسی ملی :

5751509

شابک :

978-964-02-3265-1

سال نشر :

1398

صفحات کتاب :

135

کنگره :

‏‫‭BP47/35‬‬