کتاب امام شناسی از دیدگاه علامه حسن حسن زاده اثر محسن موحدی اصل توسط انتشارات میراث ماندگار منتشر شده است. انسان در میان موجودات نظام هستی دارای قابلیت و نیرویی خدادادی بنام خرد و اندیشه است که او را از سایرین متمایز مینماید. او با مرکب عقل خویش همیشه در پی یافتن به بهترینهاست. در این راه آنچه میتواند افسار مرکب خرد انسانی را از بیابان تاریک ابهامات، جهالت و ضلالت به طریق سعادت، یعنی نور بینش و بصیرت هدایت نموده و آب حیات جاودانی را به کامش بچشاند؛ کسانیاند از جنس خورشید فروزان، ناخدای کشتی دریای پر طوفان، عقول مملو از خرد و میزان و قلوب سرشار از محبت و ایمان یعنی حجج الهی و امامان حقیقت انسانی و رهبران هدایت بشری.
در این زمانه در میان میلیاردها انسانی که پای بر کره خاکی نهاده و سالیانی زندگی کرده و عاقبت، سر در این خاک نهادهاند، تنها ما شیعیان و پیروان خاندان عصمت و طهارت، افتخار داریم که به چشم امید به این انوار هدایت دوخته و دست گدایی به استان کرامت ایشان دراز نمودهایم. این افتخار ماست که به ریسمان محکم الهی چنگ زنیم و حب و دوستی و سرسپردگی آنان را در دل بپرورانیم که خدای عزوجل، ما را به عشق و ولایت ایشان مفطور کرد و به اطاعتشان، دستور داد.
آری، امامت و ولایت حبل محکم و چراغ هدایت الهی است که هیچگاه خاموش شدنی نیست و شجره طوبای بهشتی است که باتوجهبه وقایع تاریخی و حوادث به وجود آمده پس از رحلت پیامبر اسلام در مورد امامت و رهبری، اهمیت بحث و پژوهش در مورد آن خصوصاً در حوزههای عقاید و کلام، حکومت و سیاست و ... جایگاه ویژهای پیدا کرده است.
فیلسوف در پی ترسیم و تبیین ماهیت شخصی است که از همه امتیازات کمالیه بشری برخوردار باشد و بتواند رکن اساسی جامعه فاضله شود و تا تحقق فضیلتها و تثبیت کردن آنها، هدایت آن را عهدهدار باشد. به این جهت امام در نزد فلاسفه مشاء، رأس همه کمالات نفسانی، حکمت، شجاعت و عفت بوده که مجموع این سه کمال عدالت را تشکیل میدهد؛ بنابراین امام عادلترین شخص در جامعه بشری و صاحب و فعلیت تمامی کمالات انسانی است خواهد بود. در نظر آنان چنین کسی رئیس مدینه فاضله انسانی، رئیس نخستین، پادشاه، واضع قانون خواهد بود؛ فتبین أن معنی الفیلسوف و الرئیس الأول و الملک و واضع النوامیس و الإمام معنی کله واحد.
علامه حسنزاده، همانند فارابی فیلسوف کامل را معادل امام و خلیفه الله در قرآن میشناساند از نگاه وی؛ «فیلسوف کامل و امام یکی است که فلسفه، علم به حقایق اشیاء است»، چه این علم بهطورکلی شرح حقایق و حالات موجودات و روابط آن ها با یکدیگر است؛ و به عبارت کوتاهتر علم تشریح پیکر وجود است. آن کس که بدین علم تشریح، آشنایی کامل دارد، فیلسوف کامل یعنی امام است، همان گونه که قرآن کریم میفرماید: (و کل شیء أخیناه فی إمام ممبین) هر چیزی را در امامی روشن برشمردهایم.