موضوع تفسیر آیهاللّه العظمی مکارم شیرازی، در ماه مبارک رمضان سال 1418 و 1419 ه ق «مثل های قرآنی» بود که در عین سادگی، از جمله مهمترین و پیچیده ترین مفاهیم قرآنی محسوب می شود.
با توجّه به تازگی موضوع و روانی بیان این مفسّر عالی قدر و غنای مطالب تفسیر، بر آن شدم تا به تنظیم مطالب معظّم له در این جلسات و تدوین آن بپردازم و با کسب اجازه از محضر آن بزرگوار به نشر آن بپردازم.
مجموعه حاضر که صورت تنظیمشده و مدوّن فرموده های معظّم له است، به شیفتگان معارف الهی و قرآنی تقدیم می گردد.
یادآوری چند نکته را لازم می دانم:
1- شاید بعضی از خوانندگان عزیز تصوّر کنند که آیات «امثال القرآن» در تفسیر نمونه به اندازه کافی تفسیر شده است؛ امّا با مطالعه این کتاب روشن می شود که استاد معظّم در این مباحث به حقایق تازه و نکات بدیعی دست یافته که این بحث قرآنی را بسیار آموزنده تر و پربارتر ساخته است و هرگز تفسیر نمونه، با تمام مزایایش، ما را از این مباحث بی نیاز نمی کند.
2- استاد بزرگوار، آیه اللّه العظمی مکارم شیرازی -زید عزّه-، نقل می کردند: وقتی که به تألیف «تفسیر نمونه» اقدام کرده بودند، بعضی اعتراض می کردند که با وجود تفسیر «مجمع البیان» ضرورتی به تفسیر جدید نیست؛ ولی گذشت زمان و ارائه کتاب های جدید تفسیر قرآن؛ مانند تفسیر شریف «المیزان» و «نمونه»، نشان داده است که مردم بیش از پیش به برداشت های تازهای از کتاب وحی الهی محتاجند.
به مصداق این فرموده پیامبر گرامی اسلام صلی الله علیه و آله که: «لا تَشْبَعُ مِنْهُ الْعُلَماءُ وَ لا یُخْلَقُ عَنْ کَثْرَةِ رَدٍّ وَ لا تُنْقَضی عَجائِبُهُ؛ علماء و دانشمندان هرگز از قرآن سیر نمی شوند و قرآن هرگز بر اثر تکرار کهنه نمی گردد و مطالب تازه و نو آن تمام نمی شود». در هر عصر و زمانی مفسّران فرهیخته، موظّفند با بهره گیری از علوم و اکتشافات جدید، بهره های تازه ای از قرآن بگیرند، چنان که گفته اند: «کمترک الاّول للآخر».
کتابشناسی ملی :
م۷۸-۱۵۱۷۷
کنگره :
BP۸۴/۴/م۷م۲ ۱۳۷۸