کتاب پادشاهی که گم شد نوشته مجید ملامحمدی توسط انتشارات عهد مانا منتشر شده است. «بوستان» سعدی یا «سعدی نامه» نخستین اثر شیخ مصلح الدین سعدی شیرازی، شاعر و حکیم بزرگ ایرانی است. سعدی این اثر مهم و باارزش را زمانی که در سفر بوده است، سروده و هنگام بازگشت به شیراز آن را برای دوستانش خوانده است. کار سرودن بوستان در سال ۶۵۵ هجری قمری پایان یافته است. این کتاب از نظر قالب و وزن، شعری حماسی است؛ هر چند از نظر محتوا، در باره ی اخلاق، تربیت، سیاست و کارهای اجتماعی است. ویژگی مهم این شاهکار بزرگ جهانی، روانی و سادگی زبان آن در کنار مفاهیم عمیق اخلاقی است که در حکایت های شیرین آن دیده میشود. کتاب بوستان سعدی از یک سرآغاز (دیباچه) و ده باب تشکیل شده است. قصههای کتاب پادشاهی که گم شد، از میان این بابها برای شما انتخاب وبا زبانی روان، بازآفرینی شده است.
مرد دهقان، این پا و آن پا کرد. بیلش را در جوی آب فرو برد تا راه آب را باز کرد. اما حوصلهی هیچ کاری را نداشت. بیابان گرم بود و او کمی آن طرفتر از خود، در سایهی چند درخت پیر، جایی دنج برای خوابیدن داشت. به آن جا نگاه کرد و وسوسه شد که به آن سو برود. اما صاحب کار با او شرط کرده بود که اگر کارش را تا ظهر تمام کند، به او غذا و مزد بدهد. خمیازه کشید. درختها در کنارهی کوه سنگی قرار داشتند. از سرِ زمین تا آن جا راه زیادی نبود. به خودش گفت: «حالا که ارباب نیست، بهتر است به سایه بروم و یک ساعتی استراحت کنم. آن وقت برای کار، انرژی بیشتری خواهم داشت. » با عجله راه افتاد. سر راهش چند بلدرچین دید که در میان بوتههای زرد گندمزار پنهان شدند. کمی که رفت صدای عجیبی شنید. صدای نعرهی یک شیر بود. با ترس به اطراف خود نگاه کرد. صدا بیشتر شد. به تندی پشت یک صخرهی بزرگ رفت و پنهان شد. بعد آهسته کله کشید.