روی نیمکت فلزی نقره‌ای نشسته ام در شانه ها و گردنم فرورفته ام و این راهروی طوسی دراز با آدم هایش کش می آید. مردی حدوداً شصت ساله تا همین چند دقیقه پیش که اسمش را خواندند کنارم نشسته بود و لابه لای آه های گاه و بیگاهش گوشه‌های چشمش را با دستمال پاک می کرد و خیال میکرد کسی نمی بیند.

به غیر از من که زیرچشمی نگاهش می کردم، بقیه سرشان به کار نیمه تمام خودشان بود. هنگامی که سرباز از اتاق بیرون آمد و دومرتبه داد زد: خوانده، حسن کریمی، خوانده، حسن کریمی.

پوشه دکمه دار سفیدش را در یک دست و کیف دستی چرمی اش را در دست دیگرش گرفت و از جا بلند شد و به دنبال سرباز راه افتاد و در پشت سرشان بسته شد.

سال نشر :

1400

صفحات کتاب :

کنگره :

PIR8334

دیویی :

8‮فا‬3/62

کتابشناسی ملی :

8460692

شابک :

978-622-292-418-8