محمدرضا عبداللهی در کتاب مهارتهای همدلی در کوچینگ ﺑﻪ ﻣﻮﺿﻮع ﻫﻤﺪﻟﯽ میپردازد تا ﺑﯿﺸﺘﺮ ﺑﺎ اﯾﻦ ﻣﻬﺎرت ﺑﻨﯿﺎدﯾﻦ آﺷﻨﺎ ﺷﻮﯾﻢ. ﻗﻄﻌﺎً ﺷﻤﺎ ﻧﯿﺰ واژه ﻫﻤﺪﻟﯽ را ﺑﺎرﻫﺎ و ﺑﺎرﻫﺎ ﺷﻨﯿﺪه اﯾﺪ.
ﺑﺰرگﺗﺮﯾﻦ اﻧﮕﯿﺰهای ﮐﻪ عبداللهی ﺑﺮای ﻧﻮﺷﺘﻦ اﯾﻦ ﮐﺘﺎب داﺷﺘه است، اﯾﻦ ﺑﻮده ﮐﻪ ﺑﻪ اﻫﻤﯿﺖ ﻣﻬﺎرت ﻫﻤﺪﻟﯽ در زﻧﺪﮔﯽ روزﻣﺮه و ﺟﻠﺴﺎت ﺑﭙﺮدازد. در ﮐﺘﺎب از ﻣﺰاﯾﺎ و ﮔﺎﻫﯽ ﻣﻌﺎﯾﺐ ﻫﻤﺪﻟﯽ آﮔﺎه ﻣﯽﺷﻮﯾﻢ و اﯾﻨﮑﻪ ﭼﻄﻮر ﯾﮏ ﻫﻤﺪﻟﯽ ﺻﺤﯿﺢ داﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﯿﻢ و اﺻﻮﻻ در ﭼﻪ ﻣﻮﻗﻌﯿﺖﻫﺎﯾﯽ ﻫﻤﺪﻟﯽ ﮐﻨﯿﻢ، در ﭼﻪ ﻣﻮﻗﻌﯿﺖﻫﺎﯾﯽ ﻫﻤﺪﻟﯽ ﻧﮑﻨﯿﻢ و اﯾﻨﮑﻪ ﻧﺸﺎﻧﻪﻫﺎی ﻫﻤﺪﻟﯽ واﻗﻌﯽ ﭼﯿﺴﺖ؟
ﻫﻤﺪﻟﯽ ﯾﮑﯽ از ارﮐﺎن اﺳﺎﺳﯽ در ﺟﻠﺴﺎت ﮐﻮﭼﯿﻨﮓ اﺳﺖ و ﮔﺎﻫﯽ اﺳﺘﻔﺎده از اﯾﻦ ﻣﻬﺎرت ﻣﯽﺗﻮاﻧﺪ ﻣﺴﯿﺮی ﺷﮕﻔﺖاﻧﮕﯿﺰ را در ﻃﻮل ﺟﻠﺴﻪ ﺗﺮﺳﯿﻢ ﮐﻨﺪ ﯾﺎ ﻣﻮاﻗﻌﯽ ﮐﻪ ﻣﻤﮑﻦ اﺳﺖ ﻣﺮاﺟﻊ ﺷﻤﺎ ﺑﻪ ﻫﺮ دﻟﯿﻠﯽ ﺑﻪ ﺷﻤﺎ ﺑﻪ ﻋﻨﻮان ﮐﻮچ اﻃﻤﯿﻨﺎن ﻧﺪاﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﺪ، ﺗﮑﻨﯿﮏ ﻫﻤﺪﻟﯽ ﻣﯽﺗﻮاﻧﺪ ﺑﺮای ﺷﻤﺎ دﺳﺘﺎوردﻫﺎی زﯾﺎدی ﺑﻪ ﻫﻤﺮاه داﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﺪ. ﺑﻪ اﻣﯿﺪ روزی ﮐﻪ ﻫﻤﻪ ﻣﺎ اﻧﺴﺎنﻫﺎ ﻣﻬﺎرت ﻫﻤﺪﻟﯽ را ﺑﻪ ﺻﻮرت ﺻﺤﯿﺢ ﻓﺮاﺑﮕﯿﺮﯾﻢ و از آن اﺳﺘﻔﺎده ﮐﻨﯿﻢ.
بیتفاوتی
ﺑﯽﺗﻔﺎوﺗﯽ ﺑﺪﺗﺮﯾﻦ ﻧﻮع رﻓﺘﺎر اﺳﺖ و رﻧﮓ ﻗﺮﻣﺰ را ﺑﻪ ﺧﻮدش اﺧﺘﺼﺎص ﻣﯽدﻫﺪ. اﺣﺘﻤﺎﻻً ﻣﯽداﻧﯿﺪ ﮐﻪ اﯾﻦ رﻧﮓ ﺑﻪ ﭼﻪ ﻣﻌﻨﺎﺳﺖ ﯾﻌﻨﯽ ﻗﻄﻊ ارﺗﺒﺎط و اﺻﻄﻼحا ﮐﺎت ﮐﺮدن.
زﻣﺎﻧﯽ ﮐﻪ ﺷﻤﺎ ﺑﺮ ﺳﺮ ﭼﻬﺎرراه رﻧﮓ ﻗﺮﻣﺰ را ﺑﺮ روی ﭼﺮاغ ﻣﯽﺑﯿﻨﯿﺪ، دﯾﮕﺮ ﻗﺎدر ﻧﺨﻮاﻫﯿﺪ ﺑﻮد ﮐﻪ ﺑﻪ ﻣﺴﯿﺮ ﺧﻮد اداﻣﻪ دﻫﯿﺪ و ارﺗﺒﺎط ﺷﻤﺎ ﺑﺮای ﻣﺪﺗﯽ ﻣﺘﻮﻗﻒ ﺧﻮاﻫﺪ ﺷﺪ. ﻫﻤﻮاره رﻧﮓ ﻗﺮﻣﺰ ﺑﺎزدارﻧﺪه و ﻣﻨﻊ ﮐﻨﻨﺪه اﺳﺖ. درواﻗﻊ ﺑﺎ ﺑﯽ ﺗﻔﺎوت ﺑﻮدن، ﻧﻤﯽﺗﻮاﻧﯿﺪ ﺑﻪ ارﺗﺒﺎط ﺧﻮد اداﻣﻪ دﻫﯿﺪ و اﯾﻦ ﻣﺴﺌﻠﻪ ﭘﺎﯾﺎن ارﺗﺒﺎط و اﻋﺘﻤﺎد ﻣﺮاﺟﻊ ﺑﺎ ﺷﻤﺎ اﺳﺖ.
ﺑﮑﻮﺷﯿﻢ ﺗﺎ اﻧﺴﺎن ﻫﺎ را دوﺳﺖ ﺑﺪارﯾﻢ و ﻧﺴﺒﺖ ﺑﻪ ﻫﻢ ﺑﯽﺗﻔﺎوت ﻧﺒﺎﺷﯿﻢ. در ﺟﺎﯾﯽ ﯾﮏ ﺟﻤﻠﻪ ﻃﻼﯾﯽ از ﮔﺎﻧﺪی ﺷﻨﯿﺪم ﮐﻪ ﻣﯽﮔﻔﺖ: «ﻣﻦ ﻣﺴﻠﻤﺎﻧﻢ، ﻣﺴﯿﺤﯽام، ﻫﻨﺪوﯾﻢ و ﯾﻬﻮدیام» او ﺑﺎ ﭼﻨﯿﻦ ﻧﮕﺮش ﺑﻪ ﻣﺎ ﻧﺸﺎن ﻣﯽدﻫﺪ ﮐﻪ:
ﻣﻦ ﻣﺘﻌﻠﻖ ﺑﻪ ﺗﻤﺎم ادﯾﺎن ﻫﺴﺘﻢ و ﻫﻤﻪ اﻧﺴﺎنﻫﺎ ﺑﺎ ﻣﻦ ﯾﮑﯽ ﻫﺴﺘﻨﺪ.
ﻣﻦ ﺑﻪ ﻫﻤﻪ ادﯾﺎن و ﻣﺬاﻫﺐ اﺣﺘﺮام ﻣﯽﮔﺬارم.
ﻣﻦ اﻧﺴﺎنﻫﺎ را ﺗﻔﮑﯿﮏ ﺷﺪه از ﻫﻢ ﻧﻤﯽداﻧﻢ.
ﻣﻦ ﺧﻮد را ﺑﻪ ﺟﺒﺮ ﺟﻐﺮاﻓﯿﺎ ﻣﺤﺪود ﻧﻤﯽﮐﻨﻢ.