کتاب آشنایی با مفاهیم قرآنی (جلد چهارم) pdf

معرفی کتاب آشنایی با مفاهیم قرآنی (جلد چهارم)

کتاب خدا، رسالت، امامت جلد چهارم مجموعه آشنایی با مفاهیم قرآنی است که با همت عبدالحسین فخاری برای تمام علاقه‌مندان به علوم دینی و مسلمانان منتشر شده است. کتاب آشنایی با مفاهیم قرآنی (جلد چهارم) با نگاهی دقیق و موشکافانه به مفاهیم اصلی قرآن می‌پردازد.

قرآن، کتاب خواندنی است؛ باید آن را بخوانی! عجیب است که وقتی تو قرآن می‌خوانی، خدا با صدای خودت با تو حرف می‌زند و تو نامه خدا را به خودت قرائت می‌کنی! قرآن، کتاب الهی است؛ نامه خداست برای بندگانش؛ پیام خالق است برای مخلوق و هرچه هست، آن است که سرنوشت تو با قرآن گره خورده است. در کشور قرآن به دنیا آمدی و از همان هنگام با آوای خوش قرآن آشنا و با طنین تلاوت قرآن، بالنده شدی؛ چون به سفر رفتی از زیر قرآن گذشتی و شبهای قدر قرآن بر سر نهادی و هدیه ازدواجت به همسرت قرآن بود و مبنای ادب و اخلاق و باورها و قوانین و کسب و کار و اقتصاد و تربیت و ازدواجت، رهنمودهای قرآن بود و مونس تنهایی و شبهای نیایش و منبع علم، معرفت و پرواز به ملکوت تهذب و عرفان. البته آموختی که قرآن، یک همراه جدانشدنی هم دارد. یک ترجمان، یک روشنگر، یک مفسر، یک مبیّن و آن امامان از عترت پیامبرند که هرگز از آن جدا نمی‌شوند و باید در پناه هردو درآیی تا رستگار شوی.

اگر قرآن کتاب علم و معرفت است که هست، باید از آن بیاموزی، اگر کتاب زندگی است که هست، باید طبق آن زندگی کنی، اگر کتاب حقایق است که هست، باید حقایقش را بشناسی، اگر کتاب تاریخ است که هست، باید از تاریخش توشه برداری و عبرت بگیری، اگر کتاب قانون است که هست، باید قوانینش را بدانی و به کار بندی. باید بدانی که این کتاب معلم چه بزرگانی بوده و چه کسانی را ارتقاء داده است: قرآن معلم و مربی پیامبر و امامان(عهم) بوده است؛ معلم خیل صالحان و پاکان و پارسایان و فرهیختگان در طول این چهارده سده بوده است؛ آن ها هر بار که قرآن می‌خوانده اند، ارتقاء می‌یافته اند؛ در هر قرائت جدید، نکته‌ای جدید در می‌یافته اند و بطنی نو از بطون این منشور الهی برایشان مکشوف می‌شده است؛ این قرآن بوده که آن ها را می‌ساخته؛ تربیت می‌نموده؛ آرامش می‌بخشیده و راه نشان می‌داده است؛ قرآن، یک ریسمان الهی بوده که طالب بزرگی و معرفت از طریق آن، به بزرگی رسیده است.

گزیده کتاب آشنایی با مفاهیم قرآنی (جلد چهارم)

این نخستین شعار دین ماست: «جز الله، معبود دیگری نیست » (لا اله الا الله). عقل، بر یکتایی اش گواه است؛ مگر می شود این جهان منظم و این آفرینش دقیق، کار کسی جز الله باشد و خدایانی مشترکاً آن را پدید آورده باشند؟ صرف نظر از براهین عقلی، فطرت انسانی هم بر یکتایی اش گواه است و هرگز احساس نمی کند که دو خالق یا چند قیوم او را آفریده و اداره کنند. تجربه عمومی هم می گوید تعدّد در مدیریت، مایه از هم پاشیدگی و فساد است؛ غذایی که دو آشپز داشته باشد یا شور می شود یا بی نمک! و جهانی بدین نظم و ترتیب، هرگز دستپخت چند خدا نیست.پروردگار هستی، قابل تعدد نیست و یکتاست. اگر جز این بود، همه آفرینش فرو می ریخت و به فساد و تباهی می افتاد.
قرآن، چه زیبا این حقیقت را بیان فرموده است: «اگر درآسمان ها و زمین خدایانی جز اللّه بود، هر آینه، هر دو تباه و فاسد می شدند و فرو می ریختند، پس منزّه است خداوند، پروردگار عرش، از آنچه توصیف می کنند » (لَوْ کانَ فِیهِما آلِهَةٌ الا اللَّهُ لَفَسَدَتا فَسُبْحانَ اللَّهِ رَبّ الْعَرْش عَمَّا یَصِفُونَ). هشام بن حَکَم از امام صادق(ع) پرسید: دلیل یکتایی خداوند چیست؟ حضرت فرمود: «پیوستگی و انسجام تدبیر جهان و کامل بودن آفرینش، دلیل وحدانیّت اوست.» شهادت بر توحید، به معنای یکتا و بی مانند دانستن خداوند، همچنین بی شریک بودن او در خلق جهان، اصل بنیادی آیین است. نخستین جملات پیامبر(صل) در آغاز دعوت مردم به اسلام، دعوت بر یکتایی خداوند حاوی شهادت بر یکتایی خدا و کنار زدن انداد و همتایان و معبودهای دروغین و دوری از شرک بوده است (أدعوکم الی شهادة ان لا اله الا الله و خلع الانداد و الاصنام).