کتاب بدایع معارفی نوشته عبدالحسین فخاری است، این کتاب به چهل نکته ناب در معارف الهی پرداخته است که یا ریشه در باورهای بنیادین دارد و یا از مطالب نغزی است که در کلام الهی و سخن پیشوایان دینی تبیین شده است. این بدایع میتواند فهرستی از مهمترین مبانی اعتقادی باشد که یک دانشجوی معارف پس از گذراندن یک دوره تفصیلی از آموزشهای اعتقادی توسط اساتید فن بتواند خلاصهوار بیان کند یا به عنوان یادآوری آموختهها برای خود دوره کند تا معلوم شود چه آموخته است و یا بتواند آموختههای خود را برای دیگران عرضه نماید.
وقتی مؤمنان طعم شیرین محبت الهی را در نمازهای واجب میچشند در پی ارتباط بیشتر با معبود خویش به دامن مستحبات چنگ میزنند و برای جلب توجّه آن محبوب بیهمتا، هدیه گرانقدر و زیبایی به نام نماز مستحبی یا نافله را پیشکش میآورند تا نشان محبتشان به معبودشان باشد. نوافل بهانههای محبت است. حضرت امام رضا فرمود: نمازهای نافله را زیبا ادا کنید و آگاه باشید که آنها هدیهای به پیشگاه خدای بزرگ است.
نمازهای مستحبی بسیارند که آنها را نافله گویند و بین نمازهای مستحبی به خواندن نافلههای شبانه بیشتر سفارش شده و آنها در غیر روز جمعه، سی و چهار رکعتند. از امام باقر در مورد علل تشریع نمازهای مستحبی سؤال شد، فرمود: برای اینکه اگر در نماز واجب کمبودی باشد، نافله آن را جبران کند، تا کامل شود و امام کاظم هم فرمود: خداوند بزرگ، نماز واجب را با نماز نافله و روزه واجب را با روزه مستحب کامل کرده است.