کتاب فتوح اعراب و ترکان در شبه قاره هند تألیف خدیجه عالمی از سوی انتشارات سروش منتشر شد. در هزاره سوم ق.م در دو شهر بزرگ موهنجودارو (در ایالت لارکانه پاکستان کنونی) و هاراپا (در ایالت ملتان پاکستان کنونی) تمدن درخشانی وجود داشت که برمنطقه سند و پنجاب و دشت رسوبی (بخش های شمال هند) تأثیر گذاشته بود. گستره جغرافیایی این تمدن از شمال به جنوب هزار و صد کیلومتر و از غرب به شرق هزار و ششصد کیلومتر بوده است؛ اما در حدود سال 2000 ق.م، تمدن دره سند فرو پاشید." درباره نابودی این تمدن نتایج قطع و یقین وجود ندارد؛ اما آثاری همانند اسکلت هایی به شکل دسته جمعی در کوچه، خیابان و در داخل منازل یافت شده است. این امر حاکی از وقوع حادثه ای نابودکننده در آن منطقه است که می تواند نشانه هجوم آریایی ها (که در ریگ وداها هم بدان اشاره شده است)، خشکسالی، بیماری و یا سیل باشد.
فتوح از جمله عوامل بیرونی مؤثر در گسترش اسلام در جامعه هندویی است. روند فتوح در شبه قاره هند، منجر به شکل گیری حاکمیت های اسلامی و گسترش اسلام در این منطقه شد. از نفوذ اسلام تا شکل گیری حکومت های سلاطین مسلمان در هند عوامل مختلف درونی و بیرونی از جمله نقش و اراده انسانی دخالت داشته است. حضور و اراده انسانی در حوزه های اجتماعی، سیاسی، اقتصادی و فرهنگی نقش تعیین کننده ای دارد. افراد در عرصه سیاست و اجتماع ظاهر می شوند و بر تحولات سیاسی و اجتماعی جامعه تأثیر می گذارند. در سازوکار فتوح در شبه قاره هند، نقش فاتحان و عوامل جغرافیایی از اهمیت ویژه ای برخوردار است.