سبک زندگی عفیفانه یکی از انواع گوناگون سبک زندگی است که قلمرو گستردهای را در بردارد و به ویژگیهای حوزه روابط میان فردی میپردازد. در این نوع از سبک زندگی، پایبندی به عفاف در حوزه ارتباطات فرد حکمفرمایی میکند. مؤلفههای شناختی، فراشناختی، رفتاری و هیجانی در تشکیل سبک زندگی عفیفانه نقش دارند. پژوهش کنونی با استفاده از روش تحلیلی و توصیفی و به منظور بررسی مؤلفههای شناختی و فراشناختی سبک زندگی عفیفانه با نگرش به منابع اسلامی انجام شده است.
یافتهها حاکی از آن است که آگاهی به ارزش عفاف، پاداش الهی عفیفان، آثار فردی و اجتماعی عفیف بودن، آسیبهای دوری از عفاف، نگرش صحیح به عفاف و مسایل مرتبط به آن، موانع درونی عفاف، موانع بیرونی عفاف، احکام شرعی مربوط به عفاف، عوامل و موقعیتهای بازدارنده از عفاف و روش صحیح ارضای نیازها و کنترل هیجانات از جمله مهمترین مؤلفههای شناختی سبک زندگی عفیفانه در منابع اسلامی است. همچنین، با بررسی و پایش نگرش و میزان باور به عفاف، بررسی دلایل نگرش به عفاف، تصحیح و تعمیق شناختهای مربوط به معنا و ارش عفاف، اعتبارسنجی نگرش و باورها در مورد مسایل مرتبط با نگرش به عفاف، پایش و اصلاح ارزشها، الگوها و اهداف، پالایش پیوسته ورودیهای ذهنی و اندیشهها و دستیابی به هویت عفیف بودن، میتوان به فراشناخت سبک زندگی عفیفانه دست یافت.
براساس ظاهر آیات قران کریم، حضرت آدم و حوا در بهشت لباس و پوشش داشته اند، ولی بر اثر خوردن از درخت ممنوعه، آن را از دست دادند: ” و آنگاه که آدم و حوا از آن درخت ممنوعه چشیدند، پوشش خود را از دست دادند و به سرعت با برگ درختان بهشتی خود را پوشاندند.”
پس از هبوط انسان به کره خاکی از همان آغاز هر یک از زن و مرد کوشیده است تا پوشش مناسب خود را تهیه کند. آدمی نخست با برگ درختان و سپس با پوست حیوانات و بعدها با دست بافت های خود، خویش را می پوشانده است.