کتاب خنج، فرهنگ گویشی سیستان (جلد اول) نوشته جواد شهنازی توسط انتشارات پژوهشگاه علوم انسانی و مطالعات فرهنگی منتشر شده است. گویش سیستانی یکی از این گویش هاست که می تواند یک منبع بسیار غنی و معتبر برای شناخت ریشه و اصالت واژه و تعبیرهای آثار و متون کهن باشد و به عنوان زیرمجموعه‌ای از زبان پارسی، در پیوندی تنگاتنگ با پارسی دری، عربی، پهلوی و اوستایی قرارداشته و مراودات فرهنگی بسیاری با جوامع هم‌جوار خود دارد. جغرافیای سیستان همواره از تاریخ تمدن و اقتصادی اثرگذار در سراسر حوزه شرقی ایران بزرگ برخوردار بوده است.

گویش سیستانی در سده اخیر، تحت تأثیر نظام آموزشی و ابزارهای ارتباط جمعی نوین و فرهنگ و زبان رسمی کشور، روزبه روز کم‌رنگ‌تر شده است. در این مجموعه تلاش شده تا واژه‌های گویش‌های مناطق مختلف سیستان ثبت شود و این گویش با گویش‌های دیگر ایران، به ویژه گویش‌های جغرافیای پیرامون سیستان مقایسه شود و واژه‌های مشترکشان ارائه شود.

گزیده کتاب خنج، فرهنگ گویشی سیستان (جلد اول)

آتِشْدو AteS-do

آتشدان، اجاق، جایی برای افروختن آتش که در دیوارِ مطبخ یا اتاق تعبیه می شود. در گذشته بیشتر برای طبخِ غذا به کار می رفته است و گاه در زمستان کاربرد شومینه های امروزی را داشته است که برای بهره مند شدن از گرمای آن استفاده می شده است.

دیویی :

4‮فا‬9س‬

کتابشناسی ملی :

2974110

شابک :

978-964-426-635-5

سال نشر :

1392

صفحات کتاب :

800

کنگره :

PIR3255‭‬ ‭/س73‭ش87 1392‬