کتاب زبان دین و باور به خدا ، دربردارنده مجموعه مقالاتی با محوریت موضوع دین و فلسفه است. این مقالات، حاصل دو مجموعه در درس گفتار «مدلی در تبیین معناداری و شناختاری بودن زبان» و «باور به خدا» هستند که توسط انجمن‌های علمی فلسفة دین ایران و همکاری گروه فلسفة دین پژوهشگاه علوم انسانی و مطالعات فرهنگی برگزار شده است. بررسی علمی و نقد منصفانة نظریات و آراء معاصر در زمینة دین در جهت بومی‌سازی تفکرات و اندیشه‌ها، هدف اصلی این مجموعه است.

گزیده کتاب زبان دین و باور به خدا

پس از افول و شکست جریان‌های موسوم به پوزیتیویسم منطقی، گرایش‌های جدیدی در تفسیر زبان به‌عنوان زبان طبیعی و یا زبان عادی به وجود آمد که از یک سو در تقابل با گرایش‌های قبلی دیده و تفسیر می‌شد، و از سوی دیگر، بعضی نیز معتقد بودند در تکمیل و بازسازی جنبش‌های فلسفی زبان گذشته بوده است. ویتگنشتاین (دوره دوم)، آستین، و گرایس از زمامداران این جنبش جدید فلسفی محسوب می‌شوند.

در این قسمت سعی شده است به اهم مسائلی که در این خصوص گفته شده است، اشاره شود. لازم به ذکر است که فیلسوفان متعلق به این مدرسه فکری ذاتاً به دنبال تطبیق این نظریه‌ها در حوزه دین‌پژوهی نبوده‌اند، اما با توجه به اینکه بخش سوم مقاله و نظریه «زبان طبیعی دین»، تا حدی متأثر از این نظریه‌ها بوده است، آشنایی اجمالی با برخی اصول آن مهم است، ضمن آنکه دیدگاه این متفکران دین دربارة زبان نمی‌تواند از مبنا و اصول محوری آن ها جدا دیده شود.

صفحات کتاب :

280

کنگره :

‫‬‭BL51‏‫‬‭/پ84ز21390

دیویی :

210/1

کتابشناسی ملی :

2‎4‎9‎0‎4‎8‎9

شابک :

978-964-426-531-0

سال نشر :

1390