کتاب پدیدارشناسی دین نوشته محمود خاتمی منتشر شده در سازمان انتشارات پژوهشگاه فرهنگ و اندیشه اسلامی است. یکی از مهمترین و با نفوذترین شاخههای نوین دینپژوهی در مغرب زمین پدیدارشناسی دین است.
پدیدارشناسی دین رهیافتی است با اهمیت فراوان در دین پژوهی معاصر که به لحاظ تاریخی محصول تلفیق دو جریان فکری – پژوهشی در قرن نوزدهم بوده است؛این دو جریان عبارتند از پژوهش علمی در باب دین و دیگری روش پدیدارشناسی هوسرلی.
این دو در پی آرمان بلند روشن نگری ظهور کرده اند: آرمانِ علمی اندیشیدن؛ این که معرفتی معرفت است که همچون علم قابل عرضه باشد. به تَبَع همین آرمان که از پایگاه معرفت شناسی کانتی تقویت می شد، موضوعیت بخشیدن، بررسی روشمند و تعیین حدود معارف درجۀ اوّل امکان یافت.
دین پژوهی و مطالعات دینی از جمله به شیوه پدیدارشناسی آن در غرب محصول دوران جدید و نگاه ویژه آن بوده است.
تا جایگاه پدیدارشناسی دین در این بستر معلوم گردد در این فصل به زمینهها و شیوههای مطالعه دین در دوران جدید گذرمیکنیم هدف اصلی در این فصل نخست آن است که نشان دهیم، مطالعات دینی از نظر دین پژوهان یک رشته علمی محسوب میشود و از این رو با الاهیات کلام و نیز با علوم سنتی مذهبی دینی متفاوت است. سپس در ادامه فصل به بحث در شیوههای گوناگون دین پژوهان میپردازیم و ضمن دستهبندی آنها جایگاه شیوه پدیدارشناسی دین را معلوم میکنیم.