کتاب پرند ستایش در ایران اثر هوشنگ جاوید توسط انتشارات سوره مهر منتشر شده است. کسانی که هوشنگ جاوید را می شناسند، از دغدغه های همیشگی او نسبت به موسیقی محلی آگاهند. او این بار به سراغ ذکرخوانی ها و موسیقی معنوی ایرانی رفته و پژوهشی را در این زمینه به رشته تحریر در آورده است. جاوید برای فهم آسان مخاطب، کتابش را به سه بخش ذکر خوانی، نعت خوانی و چاووشی خوانی تقسیم کرده است.
او در کتاب پرند ستایش در ایران سعی می کند با بازشناسی آواهای درونی انسان؛ بازتاب های بیرونی آن را آشکار سازد. از همین رو هم نویسنده ذهن مخاطبش را به سمت موسیقی عرفانی و معنوی هدایت می کند و او را به ورطه ذکر خوانی و حمد پروردگارش میکشاند.
هوشنگ جاوید در دفتر نخست پرند ستایش در ایران، از ارائه یک پژوهش صرفا خشک و آکادمیک فاصله می گیرد و بیشتر به سمت یک فرهنگنامه موسیقی مذهبی متمایل می شود. اما یکی از بخش های جذاب کتاب، فصل چاووشی خوانی است.
نویسنده در این فصل با واژه شناسی چاووشی خوانی مبحث را آغاز می کند و با بیان تحریرهای گوناگون این گونه موسیقایی، سر صحبت را با مخاطب باز می کند. نکته ای که این فصل کتاب را ارزشمند می کند، ذکر نمونه های اصیل چاووشی خوانی است که مشخص است نویسنده با مشقات فراوان به آن ها دسترسی پیدا کرده و بی ادعا در اختیار مخاطبش قرار داده است.
در مبحث موسیقی عبادی، مذهبی، ذکر از دو جنبه اهمیت پژوهشی پیدا می کند:
الف: قدمت تاریخی آن در بین جوامع بشری و اَشکال و تأثیرات آن از دیدگاه ادیان
ب: فضیلت ها، آداب و هر آنچه که به عنوان نغمگی و ضرب اهنگ ولحن بر آن مترتب گردیده و تبیین و تدوین شده است.
ذکر در عبارت، یاد کردی است که بین انسان به مفهوم »مَن (Man) «و آفریننده به مفهوم » او (U ) صورت اجرا به خود می گیرد.