کتاب نقش شبکه های اجتماعی در تقویت هویت قومی ارامنه در ایران از دیدگاه ارامنه و ارائه راهکار pdf

نقش شبکه های اجتماعی در تقویت هویت قومی ارامنه در ایران از دیدگاه ارامنه و ارائه راهکار

نوشتۀ سیرانوش گورگیزسنگر، به بررسی محتوای فضای مجازی رایج در میان اقوام ارمنی کشور پرداخته است.

مفهوم قومیت اشاره به ماهیت و ویژگی های یک قوم یا گروه قومی دارد. اگرچه اصطلاح قومیت، اشاره به تفاوت های فرهنگی دارد؛ ولی معانی مختلفی به خود گرفته است. قومیت در واقع یک دارایی جمعی و یا چیزی مربوط به یک گروه خاص نیست بلکه یک رابطۀ اجتماعی است که در آن کنشگران اجتماعی خود را مشاهده می کنند و توسط دیگران به عنوان حمایت هایی از نظر فرهنگی مجزا دیده می شوند.

بررسی نقش شبکه های اجتماعی در تقویت هویت قومی یکی از مسائل پژوهشی مورد توجه پژوهشگران است. 

در مورد مفهوم شبکه های اجتماعی می توان گفت: بنیان اجتماعات انسانی چه آن را جوامع اولیه، سنتی و یا مدرن بنامیم، بر روابط و تعاملات اجتماعی قرار دارد. وابستگی زیستی و روانی انسان به سایر هم نوعان، او را ناگزیر به ایجاد ارتباط با سایرین و تشکیل اجتماعات و گروه های مدنی می کند و از مزیت هایی همچون دستیابی آسان، ارزان و گسترده به اطلاعات و  حمایت اجتماعی بهره مند می سازد. هچنین دامنه ای وسیع از فرصت های همکاری جویانه را در اختیارش می گذارد.

پیوندهای درهم بافته شده ی اجتماعی یا همان شبکه های اجتماعی در بستری از هنجارها (قواعد) و جریان های اطلاع رسانی شکل می گیرند و بر اساس اعتماد و هنجارهای متقابل عمل می کنند. در واقع آنچه به عنوان یک پیش فرض اساسی در مورد شبکه های اجتماعی مطرح می شود، وجود اعتماد و حس همکاری در پیوندهای اجتماعی است که بدون حضور آن، شبکه های اجتماعی از معنا تهی می شوند.

در بخشی از کتاب نقش شبکه های اجتماعی در تقویت هویت قومی ارامنه در ایران از دیدگاه ارامنه و ارائه راهکار می خوانیم

شناسایی ویژگی های جامعه قومی ارمنی، بدون در نظر گرفتن ویژگی دیاسپورایی آن ها به خصوص زمانی که در حال مطالعه ارامنه ساکن در کشورهای دیگر (غیر از ارمنستان) هستیم ممکن نیست. اگر چه عناصر هویتی مشترک میان ارامنه ساکن در سرزمین اصلی ارمنستان با ارامنه ساکن در سایر سرزمین ها (دیاسپورا) به تعداد قابل توجهی وجود دارد، اما آنچه به ارامنه ی دیاسپورا ویژگی خاصی می بخشد تجربیات تلخی است که در مقایسه با ارامنه ساکن در سرزمین اصلی در طول تاریخ کسب کرده اند.

این ویژگی دیاسپورایی، مطالعه هویت ارامنه در سرزمین های میزبان آن ها را تحت الشعاع قرار می دهد، چرا که تفاوت میان گروه های قومی مهاجری که به صورت دیاسپورا به زندگی و حیات خود ادامه می دهند و برای حفظ هویت خود نهادها و سازمان های فرا ملی ایجاد می کنند، بسیار مهم است. دیاسپورا از نظر لغوی به معنای پراکندگی است.

 در تعریف دیاسپورا آمده است «هر اقلیت قومی و یا مذهبی که به صورت فیزیکی از سرزمین اصلی خود پراکنده شده بدون در نظر گرفتن علت پراکندگی و بدون توجه به این که تا چه حد میان او و سرزمین اصلی اش ارتباطات فیزیکی، فرهنگی و یا احساسی وجود دارد و یا اصلاً چنین رابطه ای دارد و یا ندارد دیاسپورا محسوب می شود.

اصطلاح دیاسپورا در عصر مدرن و با توجه به موج مهاجرت ها و حرکت های جمعیتی که در سطح جهان صورت گرفت معنای وسیع تری یافته و سایر گروه های قومی و اجتماعی را نیز در بر می گیرد. به گونه ای که گفته می شود یک روزه دیاسپورا شامل اقلیت های قومی، پناه جویان، پناهندگان، مهاجران اقتصادی و گروه های مشابهی که از کشور و سرزمین اصلی خود بیرون مانده اند می شود.