کتاب بررسی قراردادهای اینترنتی در حمل و نقل اجناس

معرفی کتاب بررسی قراردادهای اینترنتی در حمل و نقل اجناس

انقلاب ارتباطی - اطلاعاتی قرن بیست و یک باید بسیار بالاتر از صرف الکترونیکی کردن رابطه انسان‌ها دانسته شود. تکنولوژی‌های نوین ارتباطی و اطلاعاتی، با به وجود آوردن امکان پیدایی «جامعه شبکه‌ای» که افراد و جوامع را در قالب‌های تازه، ماهیت جدید داده، نه تنها قانون‌های حاکم بر ارتباط و مشارکت میان انسان‌ها، بلکه نگرش جامعه و افراد را نسبت به خود، دیگران و جهان تغییر می‌دهد. بنابراین با وجود اینترنت و تبدیل اطلاعات در فضای مجازی و به وجود آمدن خدمات الکترونیکی، قراردادهای الکترونیک پدید آمد و باعث ایجاد مشارکت افراد در فضایی جدید شد.

کتاب بررسی قراردادهای اینترنتی در حمل و نقل اجناس، اثر محسن احمدی براتی؛ به تحلیل تجارت سنتی و الکترونیک، حقوق تجارت، قراردادهای الکترونیکی، تعریف متصدی حمل و نقل، حمل و نقل سراسری، اثر قرارداد الکترونیکی در حمل و نقل زمینی کالا و ... می پردازد. توسعه به کارگیری وسایل نوین فناوری اطلاعات در بستن قرارداد و شک داشتن در اعتبار و صحت قراردادهای الکترونیکی، باعث شده تا قانون‌گذاران کشورهای مختلف و سازمان‌های منطقه‌ای و بین‌المللی، در جهت تنظیم و قانونمند کردن روابط کاربران اینترنت فعال شده و قوانین و مقررات متنوعی را در این زمینه ایجاد کنند. استفاده زیاد از ابزار الکترونیکی در معاملات و متعدد بودن روش‌های انعقاد قرارداد از این راه، ضرورت بررسی نحوه انعقاد و شرایط اساسی شکل‌گیری این نوع از قراردادها را روشن می‌کند.

گزیده کتاب بررسی قراردادهای اینترنتی در حمل و نقل اجناس

علم حقوق با تعریف مفاهیمی چون «ارسال» و «وصول» یا «عقد» یک رخداد حقوقی را تعریف می‌کند که مانند هر رخداد دیگر دو بعد زمانی و مکانی دارد. به حکم منطق، رخداد مورد نظر در زمان و مکانی به وقوع می‌پیوندد که عنصر یا عناصر آن مفهوم، مطابق تعریفی که قانون از آن به عمل آورده است، محقق یا جمع شوند. مثلا اگر ارسال عبارت از «خروج پیام از کنترل ارسال کنده» باشد. ارسال در زمان و مکانی رخ می‌دهد که پیام از کنترل ارسال کننده خارج می‌شود. یعنی همان زمان و مکانی رخ می‌دهد که پیام از کنترل ارسال کننده خارج می‌شود.

یعنی همان زمان و مکانی که ارسال کننده سیستم خود را مورد استفاده قرارداده است و اگر ارسال «ورود پیام به سیستم خارج از کنترل ارسال کننده» باشد، زمان و مکان ارسال پیام تابعی از زمان و مکان ورود پیام به سیستم مقصد یا اولین سیستم میانی خواهد بود که به احتمال قوی زمان و به ویژه مکانی غیر از زمان و مکانی است که ارسال کننده از سیستم خود استفاده نموده است. وقتی قوانین به تعریف یک پدیده اکتفا می‌کنند، زمان و مکان وقوع پدیده مذکور به طور طبیعی از عناصر آن تعریف تبعیت می‌کنند اگر نتیجه حاصل با مطلوب قانون‌گذار منطبق نباشد مثلا قانون‌گذار نخواهد که زمان یا مکان ارسال «زمان یا مکان ورود پیام به سیستم مخاطب یا سیستم واسط باشد.» دو راه پیش‌رو دارد: یا باید در تعاریف خود تجدید نظر کرده و بگذارد که پدیده مورد نظر تبعیت طبیعی از عنصر زمان و مکان داشته باشند، مثلا تعریف ارسال را به «خروج پیام از سیستم ارسال کننده» تغییر بدهد و یا صراحتا رابطه میان عنصر زمان یا مکان را با پدیده تعریف شده قطع کند. همان‌طور که برخی از قوانین تجارت الکترونیکی در قضیه مکان ارسال و دریافت پیام‌های الکترونیکی چنین کرده‌اند.. .