کتاب بازتاب انقلاب اسلامی ایران بر شعر معاصر عربی (چاپی و pdf)
معرفی کتاب بازتاب انقلاب اسلامی ایران بر شعر معاصر عربی
کتاب بازتاب انقلاب اسلامی ایران بر شعر معاصر عربی نوشتۀ مجید بهستانی، سعدالله همایونی و هدی یزدان است که توسط انتشارات دانشگاه امام حسین (ع) به چاپ رسیده است. انقلاب اسلامی ایران بینشی دینی است؛ بینشی مبتنی بر دگرگونی درونی و همه جانبۀ فرد و جامعه که در شکل یک پدیدۀ اجتماعی - سیاسی، فصل نویی را در تاریخ بشری گشوده است. انعکاس این بینش در پهنۀ گیتی به چشم می‌خورد.
یک تصور عمومی نزد ایرانیان وجود دارد که اعراب با آن‌ها دشمن هستند و جز بدگوئی از آن‌ها کلام دیگری نمی‌گویند. شاهد مثال آن‌ها این است که امروزه همچنان در مطبوعات و رسانه‌های عربی ایرانیان را اهل عجم می‌خوانند که جدای از معنای لفظی "غیر عرب"، یک نوع نگرش مردم‌شناسانۀ استعلائی حقارت‌آمیز در لفافه همراه دارد؛ این‌که بعضی از اصحاب رسانه تندرو آن‌ها، ارتش ایرانی را ارتش صفوی معرفی می‌کنند تا دعوای صفوی و عثمانی در جامعه زنده بماند. این کتاب، در راستای مقابله با این تصویر نگاشته شده است.
جهان عربی به شدت از قیام مردم ایران و انقلاب اسلامی تأثیر پذیرفته‌اند؛ به نحوی که بسیاری از ادیبان و شاعران با الهام از آن، و به‌عنوان یک حرکت الهام‌بخش، اشعار فراوانی سروده‌اند. تلاش این کتاب بر آن است که نشان دهد وقتی یک پدیده در عمق جان ملتی می‌رود و مورد پسند یا طرد آن‌ها قرار می‌گیرد، دستمایۀ شعر شاعران یا مضمون اثر هنرمندان می‌شود. انقلاب اسلامی نیز در تمام این سال‌ها از چنین بازخوردی در جهان عرب برخوردار بوده است. نه فقط یک یا دو شاعر شیعی، و نه فقط یک یا دو کشور شیعه‌نشین، بلکه گسترۀ وسیعی از جهان عرب، چه شیعه چه سنی، زبان به تحسین یا تحلیل این پدیدۀ ایرانی گشوده‌اند.
گزیده کتاب بازتاب انقلاب اسلامی ایران بر شعر معاصر عربی
شعر، شاعر و سیاست
جایگاه شعر در جامعۀ امروز چیست؟ امروزه شاعران چه موضوعاتی را بیشتر ترجیح می‌دهند؟ رابطۀ سیاست با شعر به چه شکل است و چگونه به آن سمت‌وسو می‌دهد؟
کلام موزون و آهنگین -و به‌بیان‌دیگر، شعر- طی قرن‌ها ابزاری برای انتقال عمیق‌ترین و باارزش‌ترین مفاهیم بشری بوده است. شاعران و ادیبان با وجود همۀ اختناق‌ها و فشارهایی که در طول تاریخ بر زندگی آن‌ها مسلط بوده باز هم هرگز مشکلات اجتماعی جامعه و درد خود مردم را از یاد نبردند؛ بلکه همیشه به زبان شعر و ادب یا طنز و کنایه، درد جامعه و ملت خود را بیان کرده و از وضعیتِ سختِ اجتماعی و سیاسی، داد سخن گشوده‌اند.
