آقا سید مصطفی تهرانی(میرخانی)(۱۳۵۰ه.ق - ۱۲۷۷ه.ق) از جمله عالمان دینی و فعالان سیاسی و نماینده مجلس شورای ملی در دوره اوّل بود که پس از به توپ بسته شدن مجلس و مدتی اختفا برای آنکه به دست عمال حکومت نیفتد، به مشهد گریخت. این اثر شرح کامل سفر وی به مشهد مقدس است.
در این سفرنامه از مسائل اجتماعی، سیاسی، موضوعات روز و تاریخ باستان سخن رفته و از بیداد و برانگیخته شدن تجدّدخواهی انتقاد شده است. این اثر در مجموع نمونه ای جامع از مختصات زبانی و فکری ادبیات مشروطه را ارائه می دهد. این کتاب به کوشش زهرا میرخانی، نوه مصطفی تهرانی، منتشر شده است.