کتاب تشیع و مشروطیت در ایران نوشته عبدالهادی حائری میباشد و انتشارات امیرکبیر آن را به چاپ رسانده است.
این کتاب بیشتر پیرامون اندیشهها و فعالیتهای سیاسی و مشروطه خواهی رهبران مذهبی، به ویژه نائینی دور می زند و در آن از نظریات مخالفین مشروطه به اختصار سخن رفته است.
دکتر عبدالهادی حائری یکی از اثرگذارترین تحقیقاتی است که درباره اندیشه و رفتار سیاسی علمای نجف و قم در جریان جنبش مشروطه و نیز وقایع پس از آن تألیف شده است. نویسنده کتاب نوه دختری آیتالله شیخ عبدالکریم حائری یزدی بوده و به واسطه ارتباط نزدیک با بیوت علمای بزرگ نجف و قم توانسته اطلاعات دست اولی را گزارش دهد. این کتاب نخستین بار در سال ۱۹۷۷م / ۱۳۵۶ش در لیدن هلند به زبان انگلیسی منتشر شد و نویسنده در تابستان ۱۳۵۸ آن را به فارسی ترجمه و در ایران منتشر کرد.
نخستین دههٔ سدهٔ نوزدهم میلادی شاهد آغاز نوخواهی و غرب گرایی ایران بود. این نوگرایی شیوهٔ اروپایی همواره با نام بنیانگر آن شاهزادهٔ قاجار عباس میرزا ( ۱249 - 1203 / ۱۷ ۸۸ - ۱۸۳۳ ) همراه بوده است.
اشغال نظامی مصر وسیلهٔ ناپلئون در سال ۱۷ ۹۸ و نقشهٔ او بر دستیابی به هندوستان از راه زمین به همراهی روسها، ایران را مورد توجه قدرتهای بزرگ اروپا یعنی فرانسه، انگلیس و روس کرده بود. عباس میرزا و همکارش میرزا ابوالقاسم قائم مقام (کشته شده 183 5 / 1251) به این نتیجه رسیدند که پیشرفت های علمی و فنی در جنگ و دیگر جنبههای زندگی سبب برتری اروپا بر ایران شده و اگر ایران بخواهد به زندگی خود ادامه دهد ناچار باید یک رشته نوسازی در آن پایهگذاری گردد... .