کتاب واقعه قرآنی غدیر اثر محمد باقر انصاری
گزیده ای از این کتاب:
ماه ذی القعدة سال دهم هجری، مدینه غافل از مراسم عظیمی بود که در آینده ای نزدیک در مکه و غدیر به وقوع می پیوست. هنوز سفر حج از سوی خدا و رسول اعلام نشده بود که آماده سازی فکری مردم برای پذیرش و درک مفاهیم بلند ولایت و امامت با نام قرآن آغاز شد.
این شروع با نزول آیه بسیار مهمی از قرآن درباره مقام با عظمت پیامبر صلی الله علیه و آله بود که بعد از آن محور غدیر قرار گرفت. آیه ششم سوره احزاب «النَّبیُّ اَوْلی بالْمُؤْمِنینَ مِنْ اَنْفُسهِمْ ...» : «پیامبر بر مردم از خودشان صاحب اختیارتر است ...» در آن روزها در مدینه بر پیامبر صلی الله علیه و آله نازل شد، که صاحب اختیاری آن حضرت را بر مردم بیان می کرد و مقدمه ای بود برای کلمه «مولی» در «مَنْ کُنْتُ مَوْلاهُ فَعَلِیٌّ مَوْلاهُ» که در غدیر اعلام شد.
کلمه «اَولی به نَفْس» که ترکیب پر معنایی بود در اذهان مردم جرقه هایی ایجاد کرد و انگیزه ای برای فهم دقیق تر معنای آن شد. لذا از پیامبر صلی الله علیه و آله پرسیدند: یا رسول اللّه ، این ولایت چیست که به وسیله آن شما بر ما از خودمان بیشتر اختیار دارید؟ حضرت در پاسخ فرمود: «پذیرفتن و اطاعت در آنچه دوست بدارید و آنچه بر شما خوش نیاید و دوست نداشته باشید». مردم با شنیدن این محتوای بلند گفتند: پذیرفتیم و اطاعت می کنیم.
با این اقرار که مردم در برابر مقام «اولی به نفس بودن پیامبر صلی الله علیه و آله» نمودند آیه هفتم سوره مائده به عنوان سند و شاهدی از این اعتراف نازل شد: «وَ اذْکُرُوا نِعْمَةَ اللّه عَلَیْکُمْ وَ میثاقَهُ الَّذی واثَقَکُمْ بهِ اِذْ قُلْتُمْ سَمِعْنا وَ اَطَعْنا وَ اتَّقُوا اللّه اِنَّ اللّه عَلیمٌ بِذاتِ الصُّدُورِ»: «نعمت خدا بر شما و پیمان او را به یاد آورید که با شما میثاق بست، آنگاه که گفتید: شنیدیم و اطاعت کردیم، و تقوای خدا را پیشه کنید که خداوند به باطن قلب ها آگاه است».