کتاب حزب الله در سوریه

معرفی کتاب حزب‌الله در سوریه

کتاب حزب‌الله در سوریه اثر مهدی نورانی توسط انتشارات شهید کاظمی منتشر شده است.

در اواخر دهه هفتاد میلادی دو حادثه، تغییری ژرف در نقشه ائتلاف‌های منطقه‌ای و رویکرد کشورهای خاورمیانه ایجاد کرد. نخستین اتفاق، شکست جبهه مشترک عربی در جنگ با رژیم صهیونیستی و خروج مصر از این جبهه با امضای پیمان کمپ دیوید بود و دومین رخداد، انقلاب اسلامی در ایران و سقوط شاه به عنوان متحد اصلی آمریکا و اسرائیل در منطقه بود. پیروزی انقلاب اسلامی در ایران نه تنها تأثیراتی بنیادی در داخل کشور ایران ایجاد کرد و نظام سیاسی تعریف شده توسط بنیانگذار انقلاب امام خمینی (ره) به نام ولایت فقیه را جایگزین نظام شاهنشاهی نمود، بلکه کل خاورمیانه و جهان اسلام را نیز تحت ثأثیر قرار داد. خروج آمریکا از ایران، تقابل با ماهیت وجودی رژیم صهیونیستی و حمایت از جنبش‌های اسلامی در خاورمیانه اعم از شیعه و سنی و در نهایت ایجاد جبهه مقاومت با مشارکت سوریه و حزب‌الله با محوریت ایران، نه تنها بر روابط حزب‌الله و سوریه تأثیرگذار بوده است؛ بلکه تمامی صف‌بندی‌های قدرت‌های منطقه‌ای و فرامنطقه‌ای را دچار تغییرات جدی نمود.

نویسنده در کتاب حزب‌الله در سوریه ابتدا به پیشینه و تشکیل حزب‌الله لبنان پرداخته است، سپس دیدگاه‌های مختلف درباره حزب‌الله را بررسی کرده است. در فصل سوم تاریخ رابطه حزب‌الله و سوریه از سال ۱۹۸۲ میلادی (تشکیل حزب‌الله) تا سال۲۰۰۰ میلادی (خروج رژیم صهیونیستی از لبنان)، از سال ۲۰۰۰ میلادی تا سال ۲۰۱۱ میلادی (شروع بحران سوریه) و همچنین تحولات پنج سال اخیر سوریه و نقش حزب‌الله در آن  بررسی شده است.

گزیده کتاب حزب‌الله در سوریه

سوریه در سال 1799 میلادی، با فتح مصر توسط ناپلئون بنا پارت به اشغال فرانسه در آمد، با استقلال مصر، سوریه نیز دوباره به عثمانی واگذار گردید. آزار مسیحیان و سرکوب شورش‌های آنان، راه مداخله پیش از پیش دولت‌های اروپایی را به این کشور باز کرد. سرانجام در سال 1860 میلادی، فرانسه به‌عنوان کمک به سلطان عثمانی در اداره سوریه، نیروهای نظامی خود را در بیروت (که آن زمان جزو سوریه بود) پیاده کرد و با ورود دولت عثمانی به جنگ جهانی اول در سال 1914 میلادی، ملی‌گرایان عرب، زمینه را برای اجرای اهداف استقلال‌طلبانه خود مساعد دیده و شروع به فعالیت و همکاری با اروپایی‌ها برای شکست دولت عثمانی کردند و در پایان جنگ جهانی اول و شکست عثمانی، امیر فیصل بن حسین، از سوی کنگره مردم سوریه به پادشاهی این کشور انتخاب گردید. پس از جنگ جهانی اول رقابت‌ها و مناقشات دو کشور فاتح اروپایی؛ یعنی انگلستان و فرانسه بر سر تقسیم غنائم خاورمیانه آنان را وادار داشته که طی توافقات کنفرانس «سان رمو» در آوریل 1920 میلادی و بر اساس میثاق جامعه ملل سرزمین‌هایی که قبلاً طبق میثاق جامعه ملل در خاورمیانه تحت حاکمیت عثمانی اداره می‌شدند، بین خودشان تقسیم کنند.