هشت سال در ید بیضای فرزند زهرا (س) اطلاعت و فرمانبرداری کردند.بخشیدند جان و مالشان را. تحمل کردند کمبودها را. پذیرفتند دوری از زن و بچه ها را. در شهادت بچه هایشان خوش نداشتند تسلیت را و ذوق می کردند تبریک را. پیشینیانشان اسلام را با آغوش باز پذیرفتند، روحانیت را گرامی داشتند و در پرتور تعلمیات اسلام عزت نفس و کرامت یافتند.
آسمان دفاع مقدس مملو از ستارگان درخشانی است که چراغ پر فروغ راه عشق و معرفتند. خاطره مردانی از جنس آهن در نگاهمان مرور می شود، خاطره هایی که خاکریزی از عشق و اخلاص اند. روایت شیر مردانی بی ادعا که در ترنم نیایش های شبانه عارفانه شان چهره می شستند؛ آنان که عرفان نظری را در کلاس فرهنگ ساز اسلام و عرفان عملی را در مکتب خاکی جبهه ها آموختند.
کنگره :
DSR1629 /پ4ص2 1397