حوزه علمیه تراز در فضای تحقق حاکمیت اسلامی، می‌بایست با درک شرایط موجود، همراهی خویش با انقلاب را مدنظر قرار داده و با حفظ روحیه انقلابی، ضمن بدور بودن از تفکر سکولار، تبیین مبانی حداکثری نظام سیاسی در قالب تبیین رویکرد حکومتی به فقه و نظام‌سازی در عرصه‌های مختلف زندگی را مورد عنایت قرار دهد.

بلکه ضمن بازنگری در علوم رایج حوزوی با نگاه به نیازهای حکومتی و در راستای تحکیم حاکمیت حداکثری دین در جامعه، گفتمانی متناسب با این نظام معرفتی در جامعه علمی، ایجاد و ترویج نماید. «حوزه انقلابی» بعد از پیروزی انقلاب اسلامی و استقرار جمهوری اسلامی ایران و در چند سال اخیر از سوی آیت ‏الله العظمی خامنه‏‌ای رهبر انقلاب اسلامی مورد استفاده و تأکید قرار گرفته و ادبیات این عرصه نیز به ایشان مستند است؛ لذا در این کتاب ضمن بازخوانی دیدگاه ایشان در خصوص رویکرد انقلابی حوزه علمیه، مواردی را که نمایان‏گر چیستی حوزه علمیه تراز انقلاب اسلامی است مورد عنایت و تحقیق قرار گرفته و تأکید دارد که اسلامیّت و انقلابی‌بودن نظام اسلامی در گرو انقلابی‌بودن و انقلابی‌ماندن حوزه علمیه است.

بدیهی است آنچه در این تحقیق به‏‌مثابه معیار سنجش، در قرار‌گرفتن حوزه علمیه، به‏ عنوان تراز انقلاب اسلامی است نه انطباق علوم حوزوی، ساختار حوزه و رفتار حوزویان با قوانین نظام اسلامی و اسناد بالادستی آن، و نه در هماهنگی با قوانین مصوّب نهادهای رسمی حوزه علمیه، بلکه حرکت در مسیر روزآمدی جهت پاسخ‏گویی به پرسش‌‏ها و نیازهای جامعه اسلامی، انقلاب اسلامی و مردم مسلمان در شرایط و فضای تحقّق حاکمیّت اسلام در مرزهای جغرافیایی کشور ایران و بازتولید علوم حوزوی در راستای ارائه نرم افزار اداره مطلوب و شریعت‏مدار جامعه و هدایت جامعه به سوی تمدّن نوین اسلامی است.

گزیده کتاب حوزه علمیه تراز

اصولاً هر زمانه‌ای دارای اقتضائاتی است و بسیاری از رفتارها، جز در ظرف زمانه خویش مطلوب شمرده نمی‌شوند بر این اساس در حالی که اگر رفتار افراد عقب‌تر از اقتضائات زمانه باشد نامطلوب خواهد بود رفتار مطابق اقتضائات زمانه بلکه جلوتر از آن مطلوب و شایسته تلقی می‌شود بلکه بر همین اساس همچنان که زمان مندی برای توده مردم در رفتارهایشان مطلوب است روزمرگی و عدم همراهی با تحولات زمان بلکه عدم پیشگامی نسبت به اقتضائات زمانه برای راهبران مصلحان و نخبگان جامعه، آفتی برای آنان و دردسر و خسارتی جبران ناپذیر برای جامعه محسوب می‌شود.

با وجود این که حوزه علمیه در طول سالیان دراز عصر غیبت همواره فرزند زمانه خویش بوده و به پرسش‌های زمانه خویش پاسخ مناسب و روزآمد داده است لکن با عنایت به تمایز عصر حاضر نسبت به تمامی ادوار و سالیان عصر غیبت به نظر می‌رسد، حوزه کنونی به خوبی اقتضائات شرایط و جامعه معاصر را در نیافته و همچنان در فضای زمان گذشته و اقتضائات آن بسر می‌برد.

دیویی :

‫‬‬‮‭۲۹۷/۰۷۱

کتابشناسی ملی :

۷۲۹۶۴۴۹

شابک :

‫‬‮‭978-600-159368-0

سال نشر :

1402

صفحات کتاب :

111

کنگره :

‫‬‮‭BP۷/۴