کتاب اصول ایمنی شناسی آبزیان یک منبع دقیق و به روز در مورد دانش ایمونولوژی ماهی است که به شکلی اصولی سیستم ایمنی ماهی، ایمنی ذاتی و سازگاری، لنفوسیتها، ماکروفاژها، آنتیبادیها، سیستم کمپلمان، سیتوکینها، ایمنی مخاطی، پاسخهای ایمنی ضد ویروسی، باکتریایی و ضد انگلی، واکسیناسیون و اصلاحنژاد برای یافتن ماهیهای مقاوم را بررسی میکند و میتواند در اختیار دانشجویان، محققان و متخصصان این رشته قرار بگیرد. امید است که مطالعهی آن به خوانندگان برای پیدا کردن ایدههای نو برای کمک به علم و صنعت آبزی پروری یاری رساند.
ویراستاران کرت بوچمن، کریستوفر جی. سکومز؛ امیدوارند که این کار برای دانشجویان قدیمی و جدید ایمنی شناسی آبزیان، محققان، متخصصان و کارکنان علوم بهداشتی استفاده شود. هدف آنها این است که این کتاب ایدهها و نظریههای جدیدی را هم در علوم پایه و هم در علوم کاربردی ماهی برانگیزد.
در سال 2001 ، میلینسکی و همکاران استدلال کردند که هر موردی نه تنها باید جفت شدن با MHC غیر مشابه را برای جلوگیری از هم خونی ترجیح دهد، بلکه باید با تنوع بالاتر آللهای MHC جفت شود تا مقاومت در برابر پاتوژنهای بالقوه افزایش یابد. آنها گزارش دادند که آبنوس سه خاره یک استراتژی شمارش آلل را متکامل کرده است، مادههای حامله، بوی نرهای با تعداد زیادی از کلاس MHC - IIb را ترجیح میدهند.
گروه مشابه بعدا چندین مطالعه را منتشر کرد که از این ایده حمایت میکردند که تصمیمات جفتگیری ماهیان ماده هم پلیمورفیسم MHC را حفظ میکند و هم ژنهای مقاومت را در برابر عفونتها (برای مثال ژنهای خوب) ارتقا میدهد.
با این حال، ظاهرا عوامل متعددی میتوانند در انتخاب جنس نر توسط ماده با MHC متنوع یا غیر مشابه دخالت کنند، مانند درگیریهای جنسی در ماهی آزاد چینوک و شوری محیطی در مورد ماهی آبنوس. مطالعات دیگر نشان داد که شباهت MHC در نرها با تعداد فرزندان بیشتر در ارتباط است، که نشان میدهد اولویت برای داشتن جفت دارای MHC غیر مشابه، یک قاعدهی کلی نیست. بنابراین، حفظ پلیمورفیسم MHC به طور کامل درک نشده است، و نقش جفت گیری غیر تصادفی MHC در غیاب مکانیسمهای مولکولی مستقیم که مولکولهای MHC و انتخاب جفت را به هم مرتبط میکنند، همچنان بحث برانگیز باقی میماند.