کتاب بررسی مسئولیت مدنی و جزایی پزشکی در حقوق ایران با نگاهی به قانون انگلیس، تالیف ژیلا محمودی می باشد و انتشارات قانون یار آن را منتشر کرده است. نویسنده در این کتاب، به بررسی ماهیت حقوقی مسئولیت مدنی پزشک از نظر قراردادی یا غیر قراردادی بودن و بیان اسباب و مبانی نظری مسئولیت مدنی بر مطالعه و تحقیق در خصوص ادله و مبانی مسئولیت مدنی پزشک در فقه پرداخته است.
مسئولیت اطبا به دلیل اهمیت فراوان حیات و سلامتی انسان همیشه مورد توجه حقوقدانان بوده است در ایران نیز مقررات متعددی در این باب وضع شده است و از این رو و با توجه به انتقادات وارده به مقررات ناظر بر مسئولیت پزشک در قانون قبلی مجازات اسلامی نظام حاکم بر مسئولیت اطبا در قانون جدید مجازات اسلامی 1392 در راستای همسویی با واقعیات کنونی جامعه با تغییرات زیادی همراه شد.
مقنن در قانون جدید ابتدا نظریه تقصیر را به عنوان مبنای مسئولیت مدنی پزشک به جای نظریه خطر در قانون سابق نشاند و در اقدام بعدی اخذ برائت از بیماران را در نظام مبتنی بر تقصیر بی اثر کرد و فقط منقلب نمودن بار اثبات را به عنوان تنها اثر آن قرار داد. بعلاوه مقنن در مقام بیان اسباب مسئولیت مدنی پزشک در کنار تقصیر از قصور پزشکی نیز نام برده و احسان، اطلاع پرستار و یا بیمار از نادرست بودن دستور پزشک، تقصیر بیمار و ضرورت را به عنوان اسباب سقوط مسئولیت مدنی پزشک قرار داده است.
مسئولیت اخلاقی،عبارت است از اینکه انسان در مقابل وجدان خویش پاسخگوی خطای ارتکابی خود باشد . بنابراین مسئولیت اخلاقی کاملاً جنبه درونی و شخصی دارد و برای مسئول شناختن فاعل لازم است که اندیشه و وجدان وی بازرسی شود . به عبارت دیگر مسئولیت اخلاقی الزامی است که شخص در وجدان خویش در برابر گفتار ،اعمال و افکار خود دارد ، اگر عمل با حسن نیت باشد شخص مورد مؤاخذه قرار نمی گیرد و اگر فاعل قصدی خلاف قواعد اخلاقی داشته باشد مسئول است اگرچه هیچ اثر مادی در خارج ایجاد نکند(بر عکس قواعد حقوقی که به جنبه بیرونی آن ها اهمیت داده می شود.)
یکی از تفاوت های مسئولیت اخلاقی و حقوقی ، ضمانت اجرای آن دو است زیرا هرچند مسئولیت اخلاقی ضمانت اجرای قواعد اخلاق است اما اعمال آن در خارج و مطالبه آن از دادگاه غیر ممکن است به علاوه ممکن است حدود خصوصیات موضوعات قوانین با حدود خصوصیات موضوعات اخلاقی متفاوت باشد مثلاً برخی قوانین رنگ و بوی سیاست داشته باشد.
بنابراین مسئولیت اخلاقی ، پاسخگوی انسان در برابر وجدان خویش و در برابر پروردگار است. مسئولیت حقوقی، مسئولیتی است که شخص در برابر دیگران دارد و معمولاً به وسیله پرداخت های مالی جبران می گردد بر خلاف مسئولیت اخلاقی که قابل تقویم به پول نمی باشد.